Затоа живееме во епоха на психолози и психијатри. Но, ако сме смирени и во нас има љубов, тогаш нема да имаме проблеми.Смирениот не се плаши да падне, бидејќи нема каде подолу да оди. Што и да се случи во него, тој останува спокоен и мирен. Во оној што има Христова љубов, сè во него е просто и средено.

 Пламенот на искушенијата си го угаснал со течението на твоите солзи, блажене, 

и морските бранови, и нападите на ѕверовите скротувајќи ги, си повикувал:

Смиреноста се учи со созерцување на Христа Кој рече: Поучете се од мене бидејќи, сум кроток и смирен по срце (Мт. 11,29). На крајот од краиштата, смирението се учи кога секој свој збор, секоја своја постапка и сиот свој живот го споредуваме со Христа, затоа што без Него е невозможна вистинската смиреност, додека со фарисејот дури и верата станува гордост и во своето..

Основната структура на психичкиот конфликт е фарисејска. Главните карактеристики на фарисејската структура се првенствено две: надворешно однесување и внатрешно психодинамично дејство.
Надворешно фарисејско однесување. Фарисејската структура на менталниот конфликт е изразена во следните специфични елементи.

Икос: Сите ние, браќа, да се смириме самите себе со воздишки, со плач да ја биеме совеста, та на вечниот суд да се покажеме верни, невини и да добиеме простување, зашто таму е вистинското олеснување, за кое ние сега се молиме да го видиме, таму каде што нема ни болка, ни тага, ни длабоки воздишки, тој прекрасен рај – Едем, што ни го обезбеди Создателот Христос, Кој е Бог, беспочетен со Отецот.

"Голема предност е кога човекот се препушта во Божји раце! Луѓето си поставуваат цели и се трудат да постигнат успех, а не им паѓа на ум да се запрашаат каква е Божјата волја, ниту пак, сакаат да ѝ се прилагодат. Треба со надеж да Му се препуштиме на Бога, за Тој правилно да нѐ

Ако обрнеме внимание кон смислата на содржината на богослужбените химни на овие недели, ние ќе ја увидиме главната суштина на Великиот постот и кон што не подготвува нас верните. Великиот постот е подготовка на христијанинот за средба со Воскреснатиот Спасител, Господ наш Исус Христос, а тоа значи дека таквата подготовка од страна на човекот, треба да биде многу темелна. Постот, нам ни ги дава потребните образи...

Преблагиот ги услиша молитвите
и ти даде о Марио, по желбата на срцето твое o Марине,
така да ни машко, ни женско, туку се во сѐ е Христос,
Кој бдее над душите наши.
Он ги прими твоите подвизи, и на братот во Бога Евгениј,

Мора да бидеш доволно силен за да љубиш, доволно храбар за да бидеш доследен во залагањето за љубовта во сите нејзини манифестации. Тој што ја носи во себе, наликува на поет на градилиште, ризикувајќи не само да биде погрешно разбран, туку и протеран од оваа за него необична средина. Давањето благослов на оние кои не ја ни сакаат, а не можат да го проценат

Благодатта Христова бргу ги оживува
нашите души умртвени,
по твоите свети молитви,
о Гергие свети новомачениче,
затоа народите итаат кон твоето свето име,
кое Бога го прослави,

Честопати велам дека нашата Татковина е земја-храм, земја-манастир, земја-крст! Нашиот народ и кога за ништо друго немал ‒ за Бога и за верата своја имал! Велелепните Божји домови, распослани ширум Македонија, сведочат дека сме црквољубив и црквоградлив народ. Впрочем, веројатно не е далеку од

Слободата што Бог ни ја подарил е Неговиот најголем дар. Но, заедно со слободата доаѓа и одговорноста. Слободата не означува разврат, непромисленост (јас правам што сакам, кога сакам и како што сакам), но најмногу означува одговорност.
Како што вели светиот апостол Павле: „ Сè ми е дозволено, но не е сè полезно; сè ми е

Преподобен и чудотворче оче Прохоре,
нахранувајќи ги гладните со леб од растенија
и со сол од пепел,
нахрани нé и нас со храна духовна,
молејќи го Христа Бога за душите наши.

Господе Боже наш, Ти Кој простувањето
како сад за покајание го подари,
слугата твој Никифор свети нам ни го испрати,
да посведочи како се купуваат бесплатно
небесните одаи. И сега кон спасение, Христе Боже,

Вистински воин на Словото, Теодоре мачениче, со оружјето на верата мудро вооружувајќи се,
на Небесниот Цар предобар војвода постана, победувајќи ги демонските полкови,
се покажа како победоносен страдалник,

Лекувањето на немоќните, бедните, ранетите, паднатите,
не престанува ни денес по твоите свети молитви
о, Партение пријателу на Бога Живиот,
ти кој со благодатта Христова
и мртви воскреснуваше

Многупати со олеснување гледаме на Крстот, мислејќи дека Христос се распна и се радуваме, затоа што нема да доживееме нешто слично, бидејќи ќе се насладуваме во еден живот каде што „се ќе врви добро“. Друг пат сме рамнодушни и Го повикуваме само кога доживуваме болка и тогаш велиме дека носиме крст.