ДВАЕСЕТТА НЕДЕЛА ПО ПЕДЕСЕТНИЦА
Мислењето за Исуса Христа, испратениот од Бога, се ширело низ цела Јудеја и околината. Но, не секаде и не секој познал дека тоа чудо е од раката на Месијата, Синот Божји. Во очите на Јудеите, по многуте минати времиња, имало големи пророци, како што бил пророкот Илија,







„Се разочарав во верниците. Колку многу им е дадено на тие луѓе, но тие ниту оддалеку не соодветствуваат на височината на добиениот дар. Од мигот кога почнав да одам во црква, не сум сретнал ниту еден нормален човек. Дури и најпростото нешто, умеењето да се слуша го нема!
За телесното здравје барем денес има многу достапни информации и многумина се грижат за здравјето на телото, преку здрава храна и вежби, за духовниот живот и духовното здравје ни зборува Господ преку Евангелието и делата на светите отци, а за душевниот живот и здравје како да не се грижиме доволно. Иако човекот е трослојно битие,
Сине мој, ако си згрешил, престани да грешиш; за направените гревови, моли се.
Пред сè, најважниот знак за остар ум е бескрајната желба за учење. Оние со остар ум се доживотни ученици. Тие секогаш се во потрага по нови знаења, вештини и искуства. Ако сте некој кој секогаш бара можности да учи и да расте, без оглед на возраста или фазата во животот, вашиот ум е остар.
Мошне често трактатите посветени на големите богослови го оставаат на страна нивниот духовен раст „од сила во сила“, со што кај читателот се создава лажен впечаток дека богословте се издигнале во височините на богопознанието на широки, силни крилја.


Ако се молиме постојано, Бог ќе не просветлува за тоа што треба да сториме

Според житието свети Прохор Пчињски потекнувал од некое село од Овчеполието. Родителите, татко му Јован и мајка му Ана биле чесни и побожни луѓе што долго немале деца. Поради тоа биле несреќни и секогаш го молеле Бога да им даде пород. И по многу години Бог ги дарувал со машка рожба на која и ставиле име Прохор.
Љубовта кон себеси се нарекува и самоприфаќање. Колку подобро човек се однесува кон себе, толку подобро се однесува кон другите луѓе. Колку повеќе човек се прифаќа себеси, толку полесно ги прифаќа другите луѓе и полесно му е да се усмери на нив. Меѓутоа, што е тоа што не прави нас луѓето да не се сакаме себеси?
За нашата одговорност и за помислите ни сведочи и блажениот Павле, кога вели дека Господ на Својот суд "ќе ги изнесе на видело тајните на мракот и ќе ги објави намерите на срцата" (1. Кор. 4,5). Затоа, не говорете дека помислите ништо не значат, кога желбата за гревот се смета како гревовно дело.
Радоста не доаѓа од телото, не од храната, не од телесни задоволства,
























