Денес, сите ние, повеќе или помалку, го голтаме песокот на гревот сметајќи го за вода од животен значај. Откако ја изгубивме живата вода на вечниот живот наидовме на самољубие, и постојано ги наоѓаме раските во окото на ближниот. Од друга страна, пак, немаме одговор на сомилост и братско простување, туку тешка тупаница врз сопствената суета. Сето ова до таму не раздели што станавме вистински номади аматери во потрагата на единствената оаза во морето на безживотната пустина.

На 15.05.2020 година, на летниот спомен на св. Атанасиј Велики, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г.Јосиф отслужи света Божествена Литургија во Лешочкиот манастир, посветен на ова големо светило на Православието. На литургијата беседеше Митрополитот г.Јосиф беседата може да ја прочитате тука...

На денешен ден се празнува преносот на неговите мошти и чудата произлезени од нив. А животот и подвигот на овој светител се опишани под 18 јануари: Роден во Александрија 296 година. Од детството наклонет кон духовниот призив. Беше ѓакон кај архиепископот Александар и го придружуваше својот архиепископ на Првиот Вселенски Собор во Никеја.

Литургија  ја отслужи  отец Владимир Кралевски   кој во својата беседа покрај значењето и големината на празникот на св.преп. Еремиј, се осврна и на животниот пат на новопреставеното чедо Петко, и со многу љубов и сеќавања, помеѓу останатото,велејќи дека„неговото триесегодишно богослужење во храмов небаре е вметнато во  зидините...

 Во 1994 година, кога е и основано Македонското Библиско Здружение, професорот Петко Златески беше едногласно избран за Генерален секретар на Здружението. Како Секретар на Македонското Библиско Здружение тој даде голем придонес за преводот на Библијата на македонски јазик, како и за бројни црковни проекти кои успешно се реализирани во рамките на Здружението. Од 1990 година тој раководеше и со певницата во манастирот Св. Јован во Капиштец.

Искушенијата што Бог ги допушта, човекот го ставаат во искушение, така што тој самиот ја проверува својата духовна зрелост и бидува принуден да се смири. Потоа, Бог му дава благодат, откако смирено и радосно ги прима искушенијата, како лек за неговата душа и тој трпеливо Го слави Бог и Му благодари. Добро е што милостивиот Бог дозволува да бидеме искушани

 Значи, откако ќе постигнеа една добра состојба на духовно здравје, преку добра духовна храна во пустината и преку будното следење на Отците, тие стануваа духовни крводарители. Во наше време, за жал, многумина од нас под влијание на световната љубов која нема духовно покритие, сакаат наводно да сторат добро, да даруваат крв, а таа е полна со духовни микроби, со што причинуваат поголема штета."

А Eфрeм Сирин пoучува: “ Учи сe да рабoтиш за да нe сe учиш да прoсиш”. И ситe други свeтиoтци, бeз исклучoк, гoвoрат за нeoпхoднoст oд труд за спасeниe на чoвeкoвата душа. Примeр на нeпрeстаeн и напрeгнат труд, духoвeн и тeлeсeн, ни даваат апoстoлитe и ситe свeтитeли. Дeка мрзливeцoт сo мрзeливoст нe гo прoдoлжува живoтoт на Зeмјата, туку гo скратува, јаснo e дoкажанo вo дoлгoвeчнoста на мнoгу свeтитeли,

Под фотографијата стоеше натписот: погледнете, кој сум јас? Така, човекот во ова модерно време, многу често комбинира повеќе свои божества. Заради тоа, луѓето се толку поделени, разбиени, недефинирани, изгубени, дволични и личат на древното римско божество со многу ликови. Во нивните умови и срца не се запишани законите Божји, туку ликовите и примерите на нивните смртни богови.

 Оние што постојано се движат ненахално, со добри мисли, кажувајќи ги сите свои помисли на Старецот, при што со многу смирение веруваат дека не направиле ништо добро (додека се трудат со голема усрдност), тие ја кријат најголемата духовна ризница во себе, не знаејќи го тоа ни самите тие, ни другите луѓе. Така, богатството не се растура ниту од нив самите, ниту пак од другите може да биде украдено.

 На 06.05.2020 година, кога Црквата го празнува споменот на светиот великомаченик Георгиј Победоносец (Ѓурѓовден), Неговото блаженство,

Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан,

отслужи Златоустова литургија манастирот посветен на светиот Георгиј во Кривидол.

Оние коишто се брзаат да станат духовни отци, а сè уште имаат духовни отрови, наликуваат на зелени дуњи, та колку шеќер и да им ставиме, нема да направиме вкусно слатко, а и да го зготвиме брзо ќе се скисели. Пофалните зборови и големите вистини имаат вредност само кога се изречени од вистинска уста, а ги восприемаат само добронамерните души и големите луѓе што имаат чист ум.

 На луѓето, одвоени од Бога со тројна преграда: природата, гревот и смртта, Господ им дал да Го поседуваат целосно и да се соединат со Него непосредно, со тоа што Он, една по една ги отстранил сите пречки: онаа на природата – преку Своето овоплотување; онаа на гревот – преку Својата смрт; онаа на смртта – преку Своето воскресение.

Кoлку и кoлкупати гoнитeлитe на христијанитe самoувeрeнo мислeлe дeка завршилe сo христијанствoтo засeкoгаш! Всушнoст, тиe гo завршувалe свoјoт живoт, а христијанствoтo сeкoгаш oднoвo зeлeнeeлo и цвeтeлo. Па сeпак, и пoкрај тoа искуствo, нeкoи наши сoврeмeници мислат дeка христијанската вeра мoжe сo сила да сe искoрeни.

Кој е ава Доротеј? Ава Доротеј од Газа живеел кон крајот на шестиот и почетокот на седмиот век. Уште од рана младост започнал со изучување на светските науки, особено ја сакал реториката. Откако го оставил земното благо, се замонашил во манастир помеѓу Аскалон и Газа, во Палестина, и останал некое време кај познатите старци Варсануфиј и Јован.

 Христос се молеше за оние коишто Го распнуваа: “Оче, не им го земај ова за грев, тие не знаат што прават”. Архиѓаконот Стефан се молеше за оние што го засипуваа со камења, за Господ да не им го земе тоа за грев. И ние, ако сакаме да ја сочуваме благодатта, должни сме да се молиме за непријателите.

Вистината е она што го вкусуваме во литургиското искуство и заедничарење. Ја вкусуваме со душата и телото. Вистината е Господ Кој се прекршува а не се разделува, Кого секогаш Го јадат а никогаш не исчезнува по осветувањето на оние што се причестуваат. Кој е „Лебот Небесен, што го храни сиот свет“. Кој е единствената надеж што го спасува севкупниот човек.

“Нeма пoкoј на зeмјата за oниe кoи сакаат спасeниe”, гoвoри св. Eфрeм Сирин. Бoрбата e нeпрeстајна, билo да e надвoрeшна или внатрeшна. Нeпријатeлoт дeјствува нeкoгаш видливo прeку луѓeтo и другитe твари, а нeкoгаш нeвидливo прeку мислитe. Час сe пoкажува oтвoрeнo какo нeпријатeл и дeјствува сурoвo, а час пoд вид на ласкав пријатeл и завeдува сo лукавствo.

Таа, Родителката на Божјата Премудрост, ги потврди Божјите зборови, искажани преку мудриот Соломон: слушајте, цареви и разберете, поучете се, судии, од краиштата на земјата. Внимавајте вие што владеете со множествата и кои се фалите со бројноста на вашите народи! Господ е Оној, Кој ви ја подари власта, а силата е од Севишниот; Тој ги проучува вашите дела и ги проверува вашите намери… (Мудр. 6,1-3).