логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка


Коста

Тихомир Јанчовски

И мачките се како скопјани, штом видат гадост, нечистотија или ѓубре на едно место, потоа сите го прават истото таму, баш на тоа место
Деновиве, откако постуде, мачките од улицата се преселија во влезот од мојата зграда и навечер се туткаат една во друга и спијат на купче на чергичето кај комшиите од приземје. Нашата зграда е мачкарска од памтивек, си имаме таква навика да ги галиме, да им зборуваме, да им смислуваме имиња, да им оставаме за јадење... Откога живеам во зградава, речиси секогаш имало општи мачки што се мотаат околу и во влезот, и на тоа сме свикнале. Зградата ни ја викаат „Професорска“, ама може да ја преименуваме и во „Мачкарска“. Дури и шарите на некои чергичиња пред влезните врати ни се со мачки. Еве, мојата на пример. Арно ама, сега си имаме мака. Некоја од мачките (а ги има 7-8) почна да оди по нужда на еден меѓуспрат, и да ни го гади влезот. И мезанинот стана мачешки нужник. Јавно веце. Никогаш не правеле така, оти се чисти животни и по потреба си одат надвор, дури и си закопуваат зад себе, ама сега кога им студи станаа невоспитани. Срамота. И не знам што ќе се прави, ќе мора да ги бркаме и да им затвораме врата, инаку... не знам. Едно време, имавме и куче скитник во влезот и тогаш мачките ги немаше. Ама кучето многу лаеше, особено на непознати. И не' вадеше од памет со лаењето.

Како и да е, денес сакам да пишувам за едно посебно животинче. Од сите мачки, една беше НАЈ!

Пред многу години, имав мачор. Ама не од овие општиве мачки од зградата, туку домашен. Се викаше Коста. За мене, тој беше и остана најубавиот и најпаметниот мачор што некогаш се родил и живеел на светов. Беше сиво-бел (сив озгора и бел по мевот), со големи очи, и постигна тежина од 5,5 кг на возраст од една година. Опашот му беше широк и мек, како на верверичка, влакното долго и сјајно, а главата му беше голема (баш голема, да не речам огромна). Знаеше сам да си отвори врата и си одеше понадвор - надвор, не му требаше ни мачешко веце, ни песок, никогаш не направи никаков бербат. Кога ќе ми дојдеа гости, изведувавме циркуски трикови, а некогаш и заедно гледавме телевизија. Еднаш му се налутив дека не се ни растажи ниту заплака на еден многу жален филм, за едно болно дете. Само гледаше де во мене де во телевизорот. Смотан. Понекогаш ми спиеше на градите и ме удираше со шепата по носот наутро да ме разбуди, да не му е досадно сам. Не беше избирлив за храна, а најмногу од се' сакаше маслинки... и мусака. А јадеше и зелка... и се'. Еднаш му дадов да јаде месо од ајкула (јас не можев да го јадам, го купив без врска божем да пробам, ама многу ми беше јако), и потоа здиве и трчаше по ѕидовите... како моторџија на саем. „Ѕид на смртта“. Единствено не научи да зборува, инаку ќе го пратев на школо од мал. Мислам дека сигурно ќе беше првенец. Кога потпорасна, Коста стана предводник на сите мачки од блиската околина. Доминираше меѓу своите со габаритот на главата и телото, ровареше со друштвото по контејнери и некогаш знаеше да го снема и по десет дена. Одеше по мачешки работи. Но секогаш се враќаше дома, сиот замачкан и исцрнет, како со суканици, и тогаш сестра ми го бањаше. Со шампон, во леген. Многу мразеше вода кутриот, и беше многу понижен кога е сиот наводенет. Некако се смалуваше, се тресеше и беше како јадосан и несреќен кога беше наводенет. Знаеше и да се тепа. Беше и заљублив. Еднаш дома донесе мачка и ја стави на столчето до него и ја гледаше вљубено цела ноќ. А мачката беше постара од него, ја знаев од влезот, и не беше некоја убавица... мислев не е најдобра прилика за мачорот мој, ама тој си знае. Го бараа и за мачиња, дека убав. Еднаш, по инсистирање на еден пријател го однесов кај една фамилија што имаше домашна мачка (шарена и негувана, туф-туф), и таму Коста го ословуваа со „зете“, а мене со „свате“. Ц,ц,ц... ептен беа мачкари луѓето, не сум видел други такви. Од таа средба му се роди и потомство, 4 маченца, а син му Баги го надживеа едно 10 години. Коста замина млад, на 2 години, од последици на борби со врани. Оние лошите што гракаат зимно време од соголените дрва по Скопје. Загина со херојска смрт. Беше болен и искршен по битката, и еден ден само замина таков и веќе не се врати. Сакал да умре сам.

Ете, се сетив на него. На мачорот мој некогашен. И мачките се како луѓето. Ги има паметни, средни и смотани. Некои имаат стил, некои не. Коста беше добар дечко.

Ве поздравувам. За многу години празниците!

Извор: Утрински весник

09.01.2016 год.



Поуки од Светите Отци

dobrotoljubie

Наука и Култура

Мај 31, 2023

Промоција на Речник на медиумска писменост

Ова лексикографско издание е прв сериозен обид за систематизирање на термините коишто се појавија во дигиталната ера и новите начини на комуникација, со развојот на медиумите и со појавата на нови алатки и активности во онлајн-сферата. Целта за неговото…
Март 09, 2023
Jovana.matevska

Интервју со Јована Матевска Атанасова – писателско име кое полека оди кон врвот на македонската литература

Најпрво сум радосна што ја имав привилегијата да пораснам емотивно. Некои луѓе трошат цел еден животен век без да ја раздвижат душата и да ја пуштат низ ребрата, кои таму се поставени само физички да ја додржуваат, но не и духовно да ја ограничат. Затоа што…

Конзерваторска приказна за сликата „Турска бања “

Ное 29, 2022 Ликовна уметност 561
1926.Sava.SHumanovich
Со стручно-научна поддршка на Институтот за историја на уметноста на Филозофскиот…

„Турска бања“ на Националната галерија изложена во Европска престолнина на културата за 2022, Нови Сад

Сеп 26, 2022 Ликовна уметност 883
TViTer448
„Ваквите претставувања отвораат врати за идни билатерални соработки помеѓу нашите земји.…

ТРКАЛЕЗНА МАСА ЗА ПОДАТОЦИТЕ ЗА Е-ТРГОВИЈАТА ВО НАШАТА ЗЕМЈА

Јул 24, 2022 Друго од култура 1328
TViTer319
Од АЕТМ велат дека со оваа тркалезна маса, Асоцијацијата за е-трговија на Македонија и…

Беседи

Митрополит Струмички Наум: Недела на Светите отци на Првиот Вселенски собор (12.06.2021)

Митрополит Струмички Наум: Недела на Светите отци на Првиот Вселенски собор (12.06.2021)

Да разбереш, односно да сфатиш – во духовно православна смисла, го означува просветлувањето на умот – со дарот на умно-срдечната молитва. Оти, какво е тоа сфаќање и разбирање без просветленост...

Митрополит Струмички Наум: Светилникот на нашето време (11.01.2021)

Митрополит Струмички Наум: Светилникот на нашето време (11.01.2021)

Се сеќавам, кога понекогаш ќе ми беше многу тешко и кога ќе отидев кај него на исповед, ќе ме сослушаше и без да ми даде никаков совет, само ќе одмавнеше...

Митрополит Струмички Наум: Вознесение или превознесување? (01.06.2022)

Митрополит Струмички Наум: Вознесение или превознесување? (01.06.2022)

Ако Он не се жртвуваше на Крстот за нас и наше спасение, и ние не ќе можевме во Големиот Вход од Светата Литургија да се принесеме самите себе и целиот...

Св. Климент Охридски: Поука на вознесение на Господ наш Исус Христос

Св. Климент Охридски: Поука на вознесение на Господ наш Исус Христос

Поради тоа, браќа, бидејќи нè очекува бесконечна мака, да се потрудиме преку подвиг да ја избегнеме, со милостина да го пречекаме бедниот и да го угостиме, примајќи го туѓинецот, гладниот...

Отец Гаврил-Беседа за Св.Методиј и Св.Кирил

Отец Гаврил-Беседа за Св.Методиј и Св.Кирил

Тогаш сфатил дека не треба да се врзува за ништо световно, и дека треба да живее единствено за Царството Небесно, односно за Бога. И навистина се оддал на богоугоден живот,...

Патријарх српски Порфирије: Беседа, Загреб, 21.05.2023 г.

Патријарх српски Порфирије: Беседа, Загреб, 21.05.2023 г.

Ми смо створени за вечност. Створени смо да, имајући свако посебан дар, лични, специфичан печат, своју непоновљивост, будемо једно у Господу, будемо једно у Христу, а то јединство се најреалније...

БЕСЕДА за силата штo Бoг им ја дал на прoрoчкитe збoрoви

БЕСЕДА за силата штo Бoг им ја дал на прoрoчкитe збoрoви

Бoг му дал мoќ и на нарoдoт да гo знаe вистинскиoт пат, и прeку сoвeста, и прeку прoпoвeдта на Бoжјoтo слoвo, та нарoдoт нe трeба слeпo да ги слeди свoитe...

Патријарх Порфирије: Сваки човек само је у том избору – да ли је Христов или није Христов

Патријарх Порфирије: Сваки човек само је у том избору – да ли је Христов или није Христов

 Нико ни једампут није се ни сетио да Јеванђеље Христово, да вера Његова, да Христос сам треба да буде на првом месту и да разне невоље и искушења која пролазимо...

Митрополит Тимотеј: “Изменете се!“

Митрополит Тимотеј: “Изменете се!“

 Спасителот, исто така, кажал: Дојдете кај Мене сите изморени и обременети, Јас ќе ве успокојам (Мт. 11, 28). Различни се бремињата што ги оптоваруваат луѓето, многубројни се, било да се...

« »