„Сега да се помолиме.“ Станавме да се помолиме. Тој ги крена рацете и рече: „Оче наш, Кој Си на небесата…“. Како да ви кажам, навистина Бог беше таму! После јадењето ја кажа и благодарствената молитва. А што јадевме? Ништо – стар сув леб, кој во друг случај, дури и да ми платат, немаше да го изедам, една главичка сув лук и една марула.

Oна штo прeку свoитe прoрoци гo прoрeкoл за Сeбe, тoа Oн и гo испoлнил. Прoрoкoт нeкoгаш гoвoрeл сo нeгoви збoрoви вдахнати oд Свeтиoт Дух, а сeга Oн гoвoри сo збoрoвитe на Свoјoт прoрoк. Нeкoгаш прoрoкoт сe пoвикувал на Нeгo, а сeга Oн на прoрoкoт. Сo тoа сака да пoкажe дeка и кoга ги изгoвара Свoитe збoрoви, и кoга ги изгoвара прoрoчкитe збoрoви, сeкoгаш гo гoвoри самo Свoeтo.

На 11.09.2016 година, ден во кој Црквата го одбележува Отсекувањето на главата на свети Јован Крстител, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи светозлатоустова архиерејска Литургија во црквата посветена на светиот Јован Крстител во скопската населба Капиштец.

Пишувам денес, 11 септември, на празникот на св. Јован Претеча. Вчера вечер ревносно отслуживме Вечерна во еден параклис. Бевме само два-тројца мажи и неколку жени. Утрово служевме Литургија, и повторно – само неколкумина верници. Продавниците надвор беа отворени, сите работеа како да не се празнува најголемиот светител во нашата вера.

На 11.09.2016 година, Отсекување на главата на Св. Јован, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи Златоустова литургија во Соборниот храм „Пресвета Богородица“ – Гостивар, во сослужение на свештеници од Тетовско-гостиварската епархија. На литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

„Ние треба да живееме, како што се врти тркалото – само со една точка да се допираме до земјата,

а со сите останати да се стремиме нагоре“.

Преподобен Амвросиј Оптински

И ете, секогаш актуелната личност и проповед на најголемиот меѓу родените од жена продира длабоко во битието на секој човек и повикува на еден возвишен подвиг и мисија. Св. Јован, со својот громогласен повик оддекнува во пустината на современото привидно радосно живеење, повикувајќи го сиот човечки род, т.е сите нас, кон покајание, кон отворање на срцата за Бога, кон поголема близина со Него и со сите што нѐ опкружуваат.

Истово се случува и со светлината на Евангелието. Исто како што светлината не влијае врз слепиот човек и предизвикува болка и неудобност кај оние, чиишто очи не можат да ја поднесат светлината, на истиот начин, зборовите на нашиот Господ ќе останат незабележани од некои или ќе им причинат болка на други.

Двајца монаси си ги миеја на реката своите лончиња, кога видоа како се дави една шкорпија. Едниот монах веднаш ја фати и се обиде да ја извади на брегот, но таа го боцна. Додека тој продолжи да го мие лончето, шкорпијата пак падна во водата.

Монахот пак ја спаси, а шкорпијата пак го боцна.

Во манастирот сум пола година и имав доволно време да размислам и да ги согледам сите пропусти во животот. Седејќи тука, заклучив дека најголема пропуст ми беше тоа што Го исфрлив Бог од мојот живот. Можеби ќе ви делува како да сум се мрднал од умот, но сè ова што го кажувам се вистинити настани од мојот живот. Уште од дете копнеев да бидам посебен и поразличен, па се обидував тоа да го направам на најразлични начини.

Една од тие икони е и литиската, двострано сликана икона од 1642 година со претстави на Христос, од едната, и Богородица, од другата страна. Оваа икона има интересна историја бидејќи претставува еден од ретките примери во нашата средновековна уметност на кој се преземени подоцнежни зографски интервенции, но стариот иконопис е зачуван и само делумно обновен и досликан.

Се покажува дека доста значајна улога во тоа има читањето на глас. Ова го потврдува анкетата спроведена од страна на индиските истражувачи врз повеќе од 1750 родители и деца од различна возраст. Стана јасно дека меѓу децата и малолетниците на возраст од 6 до 17 години, почесто читале оние на коишто родителите им читале на глас 5 – 7 пати во неделата.

На 04. 09. 2016 година, 11 – та Недела по Педесетница, св. мч - ци Агатоник, Зотик, Зинон и др. ,св. мч – чка Антуса, во манастирот Св. Василиј Велики, кој се наоѓа на 1 640 м2 на Осоговските Планини во месноста Пониква, кој беше осветен пред осум години, Неговото Високпреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на свештеници...

На 04.09.2016 година, во 11 Недела по Педесетница и на празникот на св. мч-ци Агатоник, Зотик, Зинон и други и на св. мч-чка Антуса, во храмот „Св. вмч. Ѓорѓи“ во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Нектариј, протоереј-ставрофор Сашо Богданоски, протоерејот Никола Христоски...

Во недела на 04. септември 2016 година, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан присуствуваше на Архиерејска литургија во Македонската Православна Богословија „Свети Климент Охридски“. На Литургијата чиноначалалствуваше деканот на Богословијата, Неговото високопреосвештенство Митрополитот повардарски г. Агатангел...

Камче по камче, молитва по молитва и полека вештите раце на монахињата Синклитикија им ја даваат душата на камчињата од мозаикот каде се наѕира ликот на Свети Архангел Михаил. Уникатната уметност сокриена во малата и скромна работилница во женскиот манастир „Св. Архангел Михаил" во Берово

Дури и младите се раздрмани од интензивни проблеми, внатрешни конфликти, душевни болести и неподносливи изолации. Убави, млади, образовани и богати луѓе се без насмевка – депресивни и песимистични. Ова е епоха на освојувања, откритија, профит и успех, но луѓето се чувствуваат осамени, без душевно здравје и без утеха и радост.

Црквата „Св. Никола“ во с. Манастир, Мариово, според архитектурата претставува трикорабна базилика изградена во 1095 година, а денешниот изглед го добила во 1266 година. Црквата, во светски рамки, претставува редок пример на византиската уметност во поглед на исклучителниот архитектонски израз и уникатниот фрескоживопис.

За утврдување на влијанието на религиозноста врз смртноста и подложноста на болести, научниците ги зеле в предвид факторите на религиозната припадност, интензитетот на посетувањето на религиозните богослужби и здравствената состојба на испитуваните. Научниците сметаат дека одењето во црква го подобрува психо-емоционалниот мир, а може да го подобри и квалитетот на животот.

Православните Христијани во сирискиот град Алепо, редовно ги посетуваат богослуженијата без оглед на гранатирањата од страна на терористите. „За време на нападите терористите убија 50 парохјани од нашиот храм. Сите се плашат од смртта. Но ако верувате, Господ ќе помогне. Дојдете на богослужба во недела.