За кога Мајка Божија каже реч, душа тога човека неће пропасти ни у овоме веку ни у вечности!
Вођа разбојника пришавши и погледавши на лице Пресвете Богородице би толико потрешен Њеном светошћу и чистотом, јер Јој је лице било као лице Анђела. А погледавши потом на Дете у њеним рукама, још више би ван себе, па рече: "Када би Сам Бог дошао на земљу, био би као ово дете!"...






Како првоповикан меѓу апостолите,
Исповедниче на вистината, сведоку на благодатта, проповедниче на слободата, Парамоне свети мачениче, трубо Божја за сведоштво,
Голема пофалба и крепост има градот Тивериски,
"Поголемиот дел од луѓето се уште не можат да ја сфатат поврзаноста на зборовите што ги изговараат и она што им се случува во животот. Зборот е една од главните структури на човекот и тој има директно влијание на нашиот генетски апарат. Човечката ДНК го чувствува зборот и ја разбира неговата смисла, па се што мислиме и

Ќе престанат да комуницираат, ќе се облечат во навреди и предавство, ќе прават планови за измами, ќе плетат бескрајни долги интриги, ќе сеат туѓа крв на туѓа земја, заборавајќи дека Земјата е една за сите и што ќе си посееш, тоа ќе си пожнееш.
Столб на трпение стана, 
Како прво, духовниот труд во себе вклучува, длабоко изучување на Божественото Откровение, преку кое Бог му се обраќа на човештвото, а како второ, внимателна молитва, преку која човекот му одговара на Бог, стапувајќи со него во духовно општење, а како трето, регуларно,
Со зборови си ги упатил народите во верата Божја,
Од војвода на земните војски,
Со добродетели како со сончеви зраци
Христијанскиот здрав разум никогаш не доаѓал до фарисејска ситничавост по повод неработењето во недела; но затоа прифатливото допуштање на работата во тој ден отишло далеку над границите на потребното.
„Една од главните причини за внатрешната осаменост е навиката да се осудува. Би можело да се каже дека осаменоста и осудувањето се слични болести на душата. Човекот што осудува, каде и да се наоѓа, секогаш е незадоволен од своето опкружување.
Интересно е што некои Помесни Православни цркви и нивните поглавари се борат за првенство по чест, затоа што и своето првенство по чест го доживуваат и спроведуваат како првенство по „власт“ – нема друго објаснување, а никој од нив како да не се интересира за „првенство по Авторитет“.
Старaц Гаврило Грузијски сахрањен је по древном монашком обичају, без ковчега, умотан у простирку. Међутим, на сахрани се нико није усуђивао да на његово свето тело набаца земљу, бацали су је по крајевима гроба, тако да је она сама полако клизала преко тела. На његовом гробу дешавају се незамислива чуда, а ово .
Пустината тивко очистувајќи го срцето твое,
О вие мажи обручени за љубовта Божја,
























