Ја избра арената на неговите пустински подвизи на оддалеченост од осум километри од соборниот манастирски храм, во местото наречено Тола, и таму проживеа цели четириесет години, без мрзливост и нетрудољубивост, секогаш разгорен од горешта љубов (еротас) и од пламенот на божествената љубов (агапи). Но, кој е способен да ги опише и да ги пофали со зборови усилијата кои ги вложи во ова место преподобниот?

† Велики Четврток

7:30 Часови

8:30 Вечерна Василиева Литургија

17:00 Последование на Светите и Спасителни страдања на Господ наш Исус Христос (читање на 12те Евангелија и изнесување на Распетието)

И зeмјата сe затрeсe и карпи паднаа (Мт. 27:51). O какoв страшeн укoр на луѓeтo! И мртвата прирoда Гo пoзнала Oнoј Кoгo луѓeтo нe мoжeлe да Гo пoзнаат. Сeта нeма твар сe пoкoлeба и застанала на свoј начин и на свoј јазик да прoтeстира. Нeмата зeмја сe трeсeла – тoа e нeјзиниoт јазик. Карпитe падналe – тoа e нивниoт јазик.

Свeти Симeoн Нoви Бoгoслoв, раскажувајќи за eдeн прeкрасeн младич oд 20 гoдини, Гeoргиј пo имe, какo и пoкрај убавината и младoста, живeeјќи срeдe суeтниoт свeт, гo пoзнал патoт кoн спасeнeитo и сe прoсвeтил сo духoвна мудрoст, завршува сo oвиe збoрoви: “Разбиратe ли дeка ниту младoста ни прeчи, ниту старoста ни e кoрисна, акo чoвeкoт нeма разум и страв Бoжји?”

Веќе осма година по ред во месец април, Скопје и Македонија ги отвараат ширум портите на своите концертни и уметнички подиуми за големиот број на ученици, студенти, професори и уметници од повеќе од 10 земји од целиот свет

Во врска со гласините и предлозите што можат да се слушнат периодов, а во контекст на (зло)употребата на светителите во дневнополитичка конотација, должни сме да дадеме конкретно објаснување. Имено, светителите се оние кои, поради нивната љубов кон Бога и 

На Велики Вторник си спомнуваме и живееме две параболи:На десетте девојки (Мат. 25,1-13) која нѐ поучува да бидеме подготвени и полни со вера и човекољубие.За десетте таланти (Мат. 25, 14-30), која нѐ поучува на бидеме работливи и дека треба да ги обработуваме и умножуваме духовните дарови.

Бидејќи при Христовото влегување во Ерусалим дочекот бил со радостно викање и одушевување, но сето тоа било краткотрајно и површно. Бидејќи народот е неразумен, вели свети пророк Исаија (27-11). И мнозинството не сака со својот разум туку со своите очи па и дочекот во Ерусалим бил нешто надворешен, излегле пред Него верувајќи дека во Неговата личност дочекуваат свој земен Цар.

Оние што преку доброволни подвизи или мачеништво ќе влезат преку своето очистено срце во Царството Небесно – внатре во себе, преминуваат од смрт во живот – уште сега, и на Суд нема да излезат. Тие се и слугите коишто ќе Го одбранат Христос, сведочејќи Го во сила.

Последната седмица пред Велигден (Пасха) е Страдална или Страстна седмица, Седмица на маките (страст е црковно-словенски збор и значи: мака, страдание). Страдалната седмица ја претставува последната седмица од Христовиот живот на земјава. Таа е недела на страданијата Господови.

Со Твоето неискажливо милосрдие, Христе Боже наш, направи не и нас победители на бесловесните страсти и на Твојата светла победа на смртта! Удостој не да го видиме и Твоето живоносно воскресение, и помилувај не, сега и секогаш и во сите векови. Амин (Види: Јован 12,1-18).

И Оној што за престол го има небото, седнат на осле, влегува во Ерусалим. Децата, пак, еврејски, пред Него ги постилаа своите облеки и палмови гранки, а некои носеа и во рацете и Го поздравуваа, викајќи: Осана на Синот

 „Лазар, пријателот наш, заспал; 

целото човештво заспало

но ќе отидам да го разбудам“

Стоејќи, Спасителе, пред гробот Лазарев и повикувајќи мртовец, си го подигнал како заспан. Отфрлајќи го распадливото, на Твојот збор излезе повиен во погребните повои. Сè е можно за Тебе, секоја твар Ти служи, Господи на љубовта, сè Ти се покорува: Спасителу, слава Ти! 

Очите ве болат, бидејќи гледате со незадоволство.

Не ве боли главата, туку вашите мисли.

Реалноста на мојот живот е дека ќе паѓам, ќе грешам, ќе тагувам, ќе бидам повреден, пак ќе станам, пак ќе паднам и сето тоа се вика живот. Бидејќи да се биде во светот е многу тешка авантура која често е многу болна. Реалноста е навистина толку маргинална ако го нема Христос во неа. Животот без Христос и без можност да се надеваме на Христовото воскресение е живот полн со болка,