Пасхално слово на свети Јован Златоуст
Каде ти е, смрт, бодилото? Каде ти е, аде, победата? ВОСКРЕСНА ХРИСТОС и ти се струполи. ВОСКРЕСНА ХРИСТОС и паднаа демоните. ВОСКРЕСНА ХРИСТОС и се радуваат ангелите. ВОСКРЕСНА ХРИСТОС и ниту еден мртов во гробот. Зашто, Христос, воскреснувајќи од мртвите, стана првина меѓу умрените. Нему слава и чест низ сите векови. Амин.






Кој стигнал дури во единаесеттиот час, нека не се плаши поради доцнењето: зашто овој прекрасен Господар го прима последниот како и првиот, го одмара оној кој дошол во единаесеттиот час исто како и оној кој работел од првиот час. И последниот го милува и првиот го вселува; и на оној му дава и на овој му дарува; и делата ги прима и намерата ја целива; и трудот го цени и приносот го фали.
Христе, си слегол во долните места и си ги скршил вечните резиња, кои ги држеа врзаните и, како Јона од китот, си воскреснал од гробот. Откако ги запази цели печатите, Христе, си воскреснал од гробот, без да ги повредиш клучевите на девството при Твоето раѓање, и ни ги отвори рајските врати.
Секоја година на Велика Сабота, токму на овој ден – меѓу Велики петок и Велигден, во Ерусалим, од небото на земјата се спушта Благодатниот оган, едно од најголемите чуда на православната вера.
Па така на Велика Сабота во 1101 година, во Храмот се собрале повеќе кардинали и огромен број на боскупи: тие останале цела ноќ будни во молитва, но залудно. Утрото, на Велигден, кога црковните врати се отворија за народот, Господ го испрати Благодатниот оган во рацете на Ерусалимскиот патријарх, кој ноќта ја помина со верниците во молитва пред влезот.
15 април – ВЕЛИК ВТОРНИК
Простено ни е, спасени сме, откупени сме. Христос воскресна! Овие зборови кажуваат сè: тие се основата на нашата вера, надеж и љубов; на нашиот христијански живот; на сета наша мудрост и просветеност; на Светата Црква, срдечната молитва, на севкупната иднина. Овие зборови ја уништуваат
Икос: Оној што држи сѐ, на крст се вознесе, и сета твар плаче, гледајќи Го како виси на дрвото; сонцето зраците свои ги скри, ѕвездите ја загубија светлината, а земјата со голем страв се затресе, и морето побегна, и камењата се распаднаа, многу гробови се отворија, и тела на свети луѓе станаа; адот долу стенка, а Јудеите се советуваат да го затајат Христовото воскресение;
Адот царува над родот човечки, но неговата власт не е вечна. А кога легна во гробот, Сесилен, со Твојата животворна рака, си ги скршил клучевите на смртта, и на оние што од вечноста таму спиеле, Ти им го проповедаше вистинското избавување, Спасителе, Кој си првенец од мртвите.
Светата Црква учи дека Христовото искупително дело за спасението на човечкиот род, потполно и конечно се оствари преку Неговото тридневно воскресение. Сè што беше пророкувано и очекувано во Стариот Завет, кога се исполни времето[2], се оствари во Неговата личност и во Неговото дело:



Да си замислиме дека веќе настапил страшниот Христов суд. Секој нека си ја испита сове-ста, нека замисли дека Судијата веќе дошол и дека се се открива и се постанува јавно. Па, ако веќе сега, додека уште не настапил денот на судот, туку едноставно сме се сетиле за него и само во мислите сме го доловиле, совеста е донесена во состојба на збунетост,

Ирмос: Крајната бездна гревовна ме обзеде и, не поднесувајќи ги повеќе брановите, како Јона Ти викам: Господи, од гнилежот изведи ме.
























