Тропар на светиот Христов патријарх Тарасиј Цариградски 10 март/25 февруари 2025
Ревнителу Божји помеѓу епископите,
Тарасие свети, достојна пофалба ти воздаваме,
ние кои Христа преку тебе го прославуваме,
заштитнику на иконите свети,
бестрашен исповеднику на благочестието,






Во овој ден, Прва недела од светиот пост - 


Кон Светата Причест се приоѓа откако најнапред ќе се принесе покајание за своите гревови на исповед и ќе се прочита разрешителна молитва од свештеникот. Оние што се подготвуваат за Светата Причест, треба задолжително да присуствуваат на вечерната богослужба и на молитвите пред Светата Причест,
Глас 4
Старецот беше вистински подвижник, кој трудољубието го имаше за свое второ име. Тој често зборуваше за трудољубието – збор кој е толку богат со значење што не може да се преведе во ниеден странски јазик. „Според него, трудољубието е највозвишеното изразување на добрината
Светителот му рече со коливо за да го дополни недостатокот. Евдоксиј не разбра што точно е тоа „коливо“ и го праша светителот, а тој му објасни: варена пченица. Патријархот тогаш го праша кој е тој, што толку се грижи за христоименитиот народ? Христовиот маченик рече: од Него сум ви испратен за помошник.
Со голема вера исправен, во изворот на пламенот,
И по третпат, за времето на Лав Исавријанин, потомците на Агара, на број повеќе илјади, најнапред го разурнаа Персиското царство, потоа Египет и Либија, ги освоија и Индија, Етиопија и Шпанија. Најпосле го нападнаа и царскиот град со илјада и осумстотини бродови. Тие го опколија и чекаа да го ограбат. Но градските посветени луѓе, но
Благословена си ти од Бога Горгонио света,
Господ, нашиот благ Спасител те постави
Гонење заради правда претрпувајќи
Адам одеше по земјата и плачеше од многу болка во срцето, а со умот размислуваше за Бога. И кога неговото тело изнемоштуваше и кога секнаа неговите солзи, Адамовиот дух и тогаш гореше по Бога, бидејќи не можеше да го заборави рајот и неговата раскошност. Но, душата на Адам уште повеќе Го љубеше Бога и копнееше по Него, само со силата на љубовта.
Адам, таткото на вселената, во рајот ја спознавал сладоста на љубовта Божја. Поради тоа, кога бил изгонет од рајот, силно страдал и многу плачел, бидејќи бил лишен од љубовта Божја. Во неговата душа одекнувала мислата: „Го нажалив Бога, Кого толку многу Го сакам”. Не тагувал Адам толку многу за рајот и неговата убавина, колку што за загубената љубов Божја,

























