Религија на стравот; религија на лажното смирение; религија на вина: сето тоа се искушенија и стапици - многу моќни, кои се не само во светот, туку и во Црквата. „Религиозните“ луѓе се сомничави за радоста. Луѓето постојано доаѓаат и бараат совет. Ги исповедам и зборувам, зборувам, зборувам; а слабоста и лажниот срам некако ме спречуваат  да им кажам: „Немам совет за вас.

Никогаш не сме подготвени и никогаш не е вистинското време за човек да замине од овој свет. Кога ќе дојде, ќе помислите дека не сте ги направиле сите работи кои сте сакале да ги направите. Крајот обично секогаш доаѓа изненадно, и претставува ужасен момент за вдовиците и досаден момент за децата кои не разбираат што е погреб (фала му на Бога).

Доктор се скамени и занијеми. Кроз зубе је једва проциједио: "Бог је велики".
И кроз главу му прође цијели тај дан: принудно слијетање авиона, нестанак интернета у ауту, погрешно скретање. Све се то десило не само зато што је Бог чуо њену молитву, већ да би и он добио шансу да изађе из материјалног свијета и помогне људима који немају ништа друго, осим молитве.

 Се разболе од рак и имаше многу голем тумор во главата. Лекарите ја испишаа од болница, а најблиските не можеа  да се грижат за неа. Патријархот ја премести во патријаршијата. Поради посебниот мирис  било многу тешко да се влезе во собата каде што престојувала. Само тој ја посетувше.

Кај Св. Антониј Велики дошол демонот Зееифер во човечки облик и горко плачел. Св. Антониј го прашал: "Зошто плачеш?" А Зерифер одговорил: "Јас многу згрешив и не знам дали Бог ќе ми прости. Помоли се за мене, за Бог да одговори дали ќе ми прости."

На покана на Преосветениот западно - европски Владика на СПЦ г Јустин, во чест и спомен на Св. Сава архиепископот Српски патрон и заштитник на целиот српски народ, беше отслужена Света Архиерејска Литургија во сослужение на Високопреоавештениот Митрополит Европски г. Пимен,

Никој не ми кажал дека да се биде сиромашен е злодело. Честопати сме дочекани како крадци, се гадат од нас. Знам дека овие претпоставки за нашата чесност ја болат мама и затоа штом забележам дека веѓата се спрема да ѝ избега од челото, ја фаќам цврсто за раче и ја стегнувам. 

 „Пославно од сите други дела што човек може да ги направи е – исповедањето на своите гревови пред Бога и старците, осудувањето на самиот себе, и подготвеноста за напади од секакви искушенија до последен здив“.

3. Некој друг го праша: „Што да направам за да Му угодам на Бога?“,

Што го натерало нашиот Господ Исус Христос да ја соблече својата горна облека, да ги препаша своите бедра со убрус, да тури вода во мивалникот (Јн.13,4) и да им ги измие нозете на оние кои се подолни од Него, ако не (намерата) да не’ научи на смирение?

Помилуј ме, Боже, поради големата Твоја милост, и заради големата Твоја
добрина избриши ги беззаконијата мои.
2 Измиј ме темелно од моето беззаконие и очисти ме од мојот грев,
3 зашто престапите мои ги знам и мојот грев е секогаш пред мене.

 Нема потреба на Евангелието Христово, на Црквата Христова, да додаваме било што од некој поинаков светоглед, од некоја друга вера, бидејќи Црквата е повикана да го преобразува, а не да сообразува со светот. Понекогаш, во нашата желба да ја исполниме заповедта Христова, сите да ги љубиме, ние поаѓајќи од

Ги соединивте во еден род човекот и мајмунот, како потомок со предок, а сега ја соединувате љубовта со блудот. Вие сте родени соединувачи на сè со секого, секој со секого. Кога би ви дале власт, тогаш би подготвиле средба за соединување на Ангелите со демоните. Понатаму нема да говорам.....       .Вистината е чувар на љубовта, без неа, љубовта станува блудница.

На 28.01.2023 година, кога Светата Православна Црква прави спомен на Преподобниот Гаврил Лесновски, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички господин Иларион во сослужение на Преосвештениот Епископ Врањски г. Пахомиј, Архиереј на СПЦ, Високопреосветениот Митрополит Кумановско – осоговски г. Григориј...

 Во сегашно време, монаштвото е повикано да ја заштити вистината на верата. Од монахот се очекува да ја остави својата осаменост и затвор.

Да се присетиме на свети Василиј. Тој својот свет живот го поминал среде човечките страдања.

Човекот, како разумно и слободно суштество, својствено и потребно е секогаш да дејствува расудително, разумно, секое свое дело да го насочува кон добра и богоугодна цел, да користи разумни средства за достигнување на своите цели, особено, ако тие цели се за спасение на својата душа и достигнување на вечен живот.