Пази се внимателно и пази се како од страшна смрт, од загуба на твојата душа и од вечните маки. Пази се да не ја презреш својата душа и да се предадеш на гордост и славољубие: да посакуваш слава и чест, или пофалби од луѓето или да мислиш за себе си дека си нешто, дека си  направил некоја голема добродетел, дека си подобар од другите. Пази се од срамна похот и бори се против најмалата телесна сласт. Одбегнувај да се запознаваш со

Сите изложени изданија на саемот ќе бидат со репрезентативни цени (намалени) во однос на редовните продажни цени на книгите. Покрај книгите, на штандот на Повардарската епархија ќе бидат изложени и бесплатни примероци од списанието на Повардарската епархија „Православна светлина“, како и примероци од илустрираната едиција „Библиски настани“,

За среброљубието

Оној кој го вкусил небесното, лесно го презира земното. А кој не го вкусил небесното, се радува на стекнувањето на земни богатства. Среброљубието е и се нарекува корен на сите зла. Тоа доведува до омраза, кражба и завист, до раздвојување и непријателства, до судири и злопамтења, до суровост и убиства.

За лагата

Со векови наназад иконата на Пресвета Богородица Одигитриа (Патеводителка) можеше да се најде на главниот столб во соборната црква во манастирот Ватопед на Света Гора. Во 1730 оваа икона исчезнала од Ватопедн и монасите ја пронашле  на друго место на Света Гора. Тие ја нашле во манастирот Ксенофонт.

Ве известуваме дека во Петата недела на Чесниот Пост, во Неделата на Св. Јован Лествичник, на 29 март 2017 лето Господово, во Охрид ќе се одржи сеноќно бдение во храмот Успение на Пресвета Богородица- Каменско, кое ќе започне во 22,30 ч.

На 31 март 2017 година (петок) со почеток во 22 часот, во навечерието на т.н. Акатистна сабота, во храмот на света Троица во Куманово ќе се служи сеноќно бдение во чест на Пресветата и Славна Владичица наша Богородица и Секогашдева Марија.

Еве каков беше тој. На отчитка (егзорцизам,молебен за истерување на зли духови) ги благословуваше само оние, кои испуштаа крици на квичење и мјаукање кај Чашата, не можејќи да се причестат. Не ги одобруваше новите икони, со сомнителност се однесуваше кон старците и пророштвата за последните денови. Не веруваше во исцелителната моќ на млекото и месото за време на постот, проповедувајќи медицина дури и во случај на горушица.

На 24-ти март 2017 година,  петокот  од третата седмица од Великиот Пост, отец Емил Петровски во сослужение на ѓаконот Игор настески во храмот на св. вмч. Георгиј,  во скопската населба Кисела вода, отслужи  Утрена богослужба со великопосни часови и  н Литургијата на Претходноосветени Дарови.Верниот нрод се причестисо Светите Христови Тајни.

Ние немаме ни почеток ни раѓање; ние сме им началници и родителки на сите страсти. Не малку нè напаѓа еден од нашите непријатели. Тоа е скрушеноста, која се раѓа од послушноста. Ние не можеме на никого да му се покоруваме; ние сме биле началници и на небото и таму не можевме да го поднесуваме покорувањето, па затоа отстапивме оттаму.

Таа цел е онаа, за која спомнав, и е од почетокот на светот скриеното таинство на христијанството, кое се јави во последните времиња (Кол. 1, 26). Неа ја подразбира Павле, кога зборува за Бога, дека Он сака сите луѓе да се спасат, и до познавање на вистината да дојдат (1. Тим. 2, 4). Зашто, познавањето на вистината не е нешто друго, освен самата благодат.

Стресот и уморот не се само лични искуства, туку и општествени и историски феномени. Бјунг-Чул Хан, јужно-корејски филозоф кој живее и работи во Германија, ја толкува современата епидемија на папсаност како неспособност да се излезе на крај со негативните искуства во доба на прекумерна позитивност и универзална достапност на луѓе и добра.

Нашите Свештени Обители, со својот возљубен Старец, Архимандрит Партениј, вечерва ѝ ја упатија четвртата акатистна пофалба на Пречистата Владичица наша Богородица во овој Чесен и Велик Пост, молејќи ја повторно за мир и благосостојба на нашето христијанско општество. Зашто Таа, Сецарицата, „Која благомирисот Го роди – Царот единствен“, е навистина Заштитничката наша,

Не му доличи на христијанинот удобно да живее и световно да се радува. Исто така, не треба лицето да ти се помрачува, ниту да сметаш дека не постојат маки на Божјиот пат. Зашто, Неговиот пат отсекогаш и во сите поколенија се среќавал со крст и смрт. И зошто ти мислиш дека удобно можеш да го изминеш патот Божји?

Зoштo мудритe дeца на oвoј свeт нe ги oбјавуваат свoитe матeријални блага? Oд двe причини: да нe слушнат крадцитe и да нe прeдизвикаат завист кај злoбнитe луѓe. Има крадци и завидливци и кoн духoвнoтo бoгатствo.
Тoа сe духoви на злoбата. Штoм ти гo oбјавиш, тиe ќe сe пoтрудат да ти гo смалат и да ги  растурат.

4. Кога раната е уште нова и топла, таа лесно се лекува; застарените и занемарените рани тешко се лекуваат. Тогаш за нивното исцелување потребен е голем труд, сечење, измивање и горење. Многу рани во текот на времето стануваат неисцеливи, „но за Бога сè е можно‘ (Матеј 19, 26).

Бодилото на моите гревови не престанува да го прободува срцето мое; уште не се покајувам за злото што сум го направил. Товарот на моите гревови уште не ме притиска; не ја чувствувам нивната тежина. Уште не сум ја познал сета сила на огнот; да ја знам неа, би бегал да не бидам опфатен од неа. Глас слушам во ушите мои - дека кон мене одат и се приближуваат затоа што срцето мое уште не сум го исчистил.

До моментот на доставувањето на иконата во Североморск, таинствениот круг почнал да се претвора во живописен Венец кој виси на Крстот. Чудото на појавувањето на неракотворниот Трнов Венец Христов на светиот Крст е очигледен за сите и радоста од таа чудесна Божја милост ја чувствува секој кој се моли пред таа икона.Денес, таа икона се наоѓа во храмот Вера, Надеж, Љубов и мајка им Софија, во градот Североморск.

Акo си мoќeн, спoрeд Нeгoвo дoпуштањe си мoќeн. Акo си вo друштвo на луѓe, ти си вo друштвo на oстанатитe Нeгoви гoсти. Акo си вo прирoда, вo Нeгoвата градина си. Акo си вo самoтија, Oн e присутeн. Акo билo кадe тргнeш, Oн тe глeда. Акo билo штo направиш, Oн памeти. Oн e највниматeлниoт Дoмаќин кај Кoгo ти кoга билo си гoстувал.

Но, постоеле околности кога целата сила на минатиот живот се враќала како непогода во човечката душа и човекот ја губел снагата да се спротистави на тоа; природата ја задобивала својата противприродна снага. Дивото  магаре, кое се криело во срцето, се будело и ги барало своите права, така што човекот се враќал на гревот, иако веќе го бил примил белиот хитон на Крштението.

И тoлку и тoлку други,  кoи најнапрeд баралe oбјаснувањe на свeтскитe загатки и свeтлината на свoјата душа вo филoзoфијата, а пoтoа пристапилe кoн Црквата и сe пoклoнилe на Христа Гoспoда?