Ѕидајќи гo дoмoт или храмoт на Свoeтo бeсмртнo царствo, Христoс ги oдбира луѓeтo какo ѕидарoт камeњата, сo eдна oсoбина, всушнoст - живи, духoвнo живи. Духoвнo мртвитe луѓe Гoспoд ги oтфрла какo трула граѓа, а ги прима самo oниe кoи живи личат на Нeгo, и кoи дoбрo прилeгнуваат кoн дургитe
живи камeња, а тoа сe ангeлитe, прoрoцитe, апoстoлитe и свeтитeлитe вooпштo. Да сe пoтрудимe, браќа, да бидeмe свeштeна граѓа за свeштeниoт дoм..

Св. Кипријан Картагински вели: „Каде што е епископот таму е и Црквата". Оваа доктрина е развивана во долгата дваесетвековна традиција на Христовата црква. Но, истата се дополнува, односно, каде што е народот, возглавуван од својот архиереј, тоа е полната и вистинската Црква Христова, а глава на Црквата е Самиот Господ Исус Христос.

Еден старец сакал да даде одговор на прашањето, поставено од неговото чедо.
- Оче, зошто има недоразбирања и кавги меѓу родителите и децата, меѓу наставниците и децата, меѓу децата и децата?
- Ох, - извикал Старецот на глас и рекол: - Чедо, ми постави многу тешко прашање, ќе морам прво да му се помолам на Бога, а потоа да ти го дадам

Зошто културниот форум „Предание и континуитет“ - 2017 се одржува во знакот на постмодерната? Затоа што таа е единствениот жив глобален феномен во актуелната историја, кој со предностите, противречностите и слабостите ги мачи подеднакво сите проникливи умови. Со оглед на неговите разнообразни квалитети ќе биде изложен на искрена критика.

По Божја промисла од 07 до 14 јули 2017 година се одржа првата Демирхисарска летна школа. Овој проект е дел од IV Демирхисарско културно лето – 2017, кое што од година во година – сѐ повеќе и сѐ повисоко се воздигнува и се потврдува како една од најпрестижните и култни културни манифестации,

Св. Кипријан, пишувајќи за дeвствoтo, вeли: “Да сe пoбeди уживањeтo, тoа e најгoлeмo уживањe, ниту има пoгoлeма пoбeда oд пoбeдата над свoитe жeлби. Oнoј кoј пoбeдил eдeн нeпријатeл, сe пoкажал пoјак oд нeкoј друг, нo oнoј кoј гo пoбeдил искушeниeтo, сe пoкажал пoјак oд самиoт сeбe. Пoлeснo e сeкoe злo да сe пoбeди oткoлку уживањeтo заштo ситe други зла сe oдбoјни дoдeка уживањeтo e привлeчнo злo.

На сите прашања Тој има дадено одговор. Нема прашање кое може да ја мачи човечката душа, а на него да не е даден посреден или непосреден одговор. Луѓето не можат да измислат повеќе прашања отколку што има одговори во Светото Писмо. Ако не најдеш одговор на некое прашање- тоа значи дека или си поставил бесмислено прашање или не знаеш да го читаш Светото Писмо и од него да го извлечеш одговорот.

 Во секоја разумна природа има безброј промени и во секој човек секој час стануваат изменувања. Разумниот може да стане мудар, ако ги разбира сите овие промени и ако се самоиспитува; ако биде трезвен и ако се надгледува со својот ум, лесно може да дознае кога која промена ја прима неговата мисла и како одеднаш од мирна состојба преминува во вознемиреност и поради какви причини.

Во една пригода Јохан С. Бах рекол дека улогата на добрата музика е да го слави Творецот и да му дава утеха и радост на човековото срце. Поезијата од ракописот „Манастирски води“ наполно ги исполнува и двата големи предизвици. Станува збор за поезија сочинета врз темелите на духовното, сакралното и религиозното искуство, така што еден вид лајт-мотив на стихозбирката е

Би сакала да студирам дизајн (визуелен дизајн). Отсекогаш ме интересирал дизајнот, а кај визуелниот дизајн има повеќе работа на компјутер, што мене баш ми одговара поради моите ограничени способности. Најлесно ми е да учам и да работам на компјутер. Се надевам дека некој факултет ќе ми овозможи ваков начин на студирање – вели Викторија, која боледува од ретка болест која мускулите ги претвора во коски.

Светите отци велат дека умот лесно се осквернува, но дека лесно и се чисти. Срцето тешко се чисти, но тешко и се осквернува. Умот лесно се осквернува кога неговото внимание е привлечено од некое зло. Срцето, меѓутоа, нема веднаш да стане причасно на ова осквернување. Кога срцето ќе создаде добра духовна состојба, а подоцна на некој начин ја загуби и умот почне да се осквернува со разни работи, срцето нема лесно да се измени

Некои велат: „Јас сум христијанин и поради тоа треба да бидам радосен и спокоен“. Но, тоа не се христијани. Тоа е рамнодушност, тоа е световна радост. Оној, во кого постојат овие световни начела – не е духовен човек.
Духовниот човек целиот е – болка. Т.е. него го боли она што се случува, го боли поради луѓето. И поради тие болки, му се дава духовна утеха.

Таа духовна празнотија се обидува да ја пополни со лажна слобода, која сака да ја постигне со извртување на вистинската слобода, наметнувајќи постепени промени како на личен така и на општествен план, ама дали душата и духот така вистински ќе пребиваат во мир?!

Не постои зрело општество без зрели индивидуи. А нив не ги создава само општеството, туку и самовоспитувањето. Имено, не постои друга одговорност, како што рече еден наш филозоф,  освен самоодговорност.

Ги кажувам овие нешта, затоа што  ќе има и други такви во неизвесната иднина, човекот е секогаш спремен да влезе во таа страшна заблуда да си мечтае, дека тој знае-и тоа не сите, туку тој специјално знае за «раководењето», за кое говоревме, т.е. начинот, на кој нештата функционираат, и така стигнавме во тие ужасни крвопроливања,

„Овој ден го празнуваме чудото на нашиот Спасител Господ Исус Христос, што го направил над слепородениот. И во ова чудо, Спасителот ја користел водата како лек, слично со жената самарјанка и раслабениот. Христос му рекол на слепиот, кој бил таков и роден, да отиде во бањата Силоам и да се измие за да прогледа. 

Душите на абортираните деца престојуваат на некое место каде што ниту е мрак, ниту е светлина. Ниту се радуваат, ниту се измачуваат. И тие повикуваат кон Бога: " Господи, зошто сме лишени од радоста на Твоето лице, оти ние не ја видовме сончевата светлина, не ја видовме убавината на земниот свет, ниту пак направивме грев?"

Делфините допливаа до брегот туркајќи нешто пред себе и тоа "нешто" го оставија на брегот и отпловија назад во морето.

Никој од луѓето на брегот не пројави интерес за да види што оставија делфините на брегот освен една жена. Она што таа го виде беше старо парче дрво на кое имаше тиња, па откако со раката ја тргна тињата сфати дека станува збор за икона.

Праќајки го да се измие на бањата Силоам, Тој всушност го упатува секој човек најпрво на св. Крштение, за да му бидат отворени и очите на неговата душа. Незнабожечкиот народ го прифаќал Христа, а додека еврејскиот, со мали исклучоци, го отфрлил. Еврејскиот народ го предал Христа на страдање и смрт, а незнабожечкиот страдал и бил убиван за да биде со Христа.

Некој цар сретнал јуродив и го прашал, од каде доаѓа
– Од адот – одговорил блажениот.
– Што правеше таму?
– Барав оган, да го запалам лулето