Во времето на пресветиот александриски патријарх Јован Милостивиот во Александрија дојде еден монах по име Виталиј, од манастирот на преподобниот Серид. Во својата шеесетта година, тој за себе одбра такво житие, што на луѓето кои судат по надворешноста, неговото житие им изгледаше лошо и развратно, а на Бог, Кој ги гледа и испитува срцата - богоугодно и благопријатно. Неговото житие беше вакво:

Светлината тивка те збогати со дарови
неискажливи во слава Нејзина,
за да се излеваат преку тебе свети Теодоре над родот човечки, и како чудотворец пред  нашите очи те претстави,
кој брзо нашите молби пред Господа ги принесува.
Радувај се ти кој заштитен од плаштот

Кога последен пат сте клекнале пред Господа? Велиш дека имаш работа, одиш на предавања, се грижиш за семејството и не успеваш. Го знам сето тоа, но ти сепак често зборуваш за Него во твоето друштво, со твоите пријатели и познаници. Но, колку често разговараш со Него?

·У систему који инсистира на безбожничким учењима и брисању граница између добра и зла, морала и неморала, благослова и проклетства - немогуће је избећи трагедију и ругање ђавола нашој слабости.
Друштво које затвара очи за туђе сузе, кад-тад туђу бол плати сопственим сузама...

На 30.4.2023 година, втора недела по Пасха, денот во кој Црквата го прославува споменот на светите жени Мироносици, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан чиноначалствуваше на осветувањето на новоизградениот храм посветен на светите солунски браќа, сесловенските просветители Кирил и Методиј во Дортмунд, Германија.

Удостој ме во сите денови од мојот живот да му угодувам на човекољубивиот Бог. И додека се наоѓам во овој многустрадален живот, Владичице, закрилувај ме и заштитувај ме. Кога патувам патувај со мене, кога странствувам придружувај ме, кога спијам закрилувај ме, кога сум болен исцели ме.

Оваа година ќе претставиме три нови изданија од нашата издавачка дејност, во однос на минатогодишниот саем, и тоа книгите: „Старец Тадеј“, „Ти си ми сѐ“ и „Проповеди на големите христијански празници“.

  „Само во Црквата е можно да се најде Христовиот лик целосно. Тоа е и работата на богословието - и ништо повеќе. Него потполно го затскриваат и „попот“ и „богословот“. Едниот ја нагласува вечната потреба на човекот за „свештенство“, а другиот го претвора самиот Христос во „проблем“. Шмеман во клерикализмот ја гледа опасноста од остварување на планот на Големиот инквизитор - да го направи Христос непотребен.

Покајанието е прв степен кон осветувањето.
Најпрво, оној кој се подготвува за исповед треба да го испита своето срце. За тоа е потребно човекот да се подготвува не­кол­ку дена – да пости, да чита духовна литература, поинтензивно да се моли, да чита совети и поуки за светата Тајна Покајание, да се потсети на своите гревови и да ги запише.

Голема бариера во црквата сме и ние, самите свештенослужители, кога немаме срдечност, кога повеќе покажуваме двоен и лажен морал, отколку духовен живот. Кога во црквата се создава осудувачки дух, кога верниците помеѓу себе се оговараат, се осудуваат, кога свештеникот ги суди оние кои доаѓаат со многу гревови, кога во црквата владее моралистичко и стерилно студенило,

Христос влезе во Ерусалим и излезе на доброволни страдања за нас кои се именуваме со Неговото име.
А ние? Ќе го сведочиме подражавајќи го Неговиот живот или ќе ни биде само декор во нашите животи и ќе го бараме само кога ни е тешко?

"Затоа ви велам дека оној што не ја разбира Светата Литургија и ја релативизира на каков било начин, тој ниту ја разбира Црквата, ниту има претстава што направил Христос за него; за жал, токму во овие тешки услови за сите нас и се уверивме во тоа.
Држете се за Светата Литургија по секоја цена, бидејќи надвор од Светата Литургија нема познание на Бог,

За жал денес многу жени не знаат што значи тоа, да принесеш една просфора. Повеќето трчаат во соседните пекари, купуваат просфора и ставајќи ја во едно ќесе, ја носат во црква. Не знаат дека просфората ја символизира Пресвета Богородица и онаа што ќе ја подготвува, како друга света Ана ја носи во црква. Таму ја прима свештеникот, како друг Јосиф, како да ја прима

Просфората e ранохристијанска традиција која потекнува од првиот век. Таа е специјален леб кој е печен и принесен на Црквата и се подготвува зa светото заедничарење(причестување). Зборот просфора значи нешто што се принесува, или бескрвна жртва која ја симболизира Крсната жртва на нашиот Господ Исус Христос.

Отец Јован Таковски остави зад него една импресивна Рајска библиотека
На неговите преводи на сите 19 книги од Богослужбата
И сите дела на Св. Климент Охридски
Од црковнословенски на македонски јазик

Да се знае дека Христос умре - е историја.

Да се верува дека Тој умре за мене - тоа e Спасение.

-Свети Теофан Затворник.

Кога дојдоа луѓе кај старец Кирил Павлов и почнаа да зборуваат дека сега има многу луѓе во црквите и дека може да се надеваме дека верата кај луѓето почнала да се зацврстува, отец Кирил рече да наполнат полна кофа вода.
Кога го повикаа, тој рече: „Ова е бројот на луѓе кои сега одат во храмовите“. Потоа рече да се истури оваа вода.