Во Неделата на простувањето - Прочка, Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на голем број свештеници од епархијата отслужи Света Божествена Литургија во храмот „Успение на Пресвета Богородица“ во Велес. На Литургијата присуствуваа голем број верници од Велес, кои молитвено побараа прошка од Бога.

„Засветли благодатта Твоја, Господи, засветли просвештението на душите наши. Ова е време благопријатно, ова е време за покајание; да ги отфрлиме делата на мракот и да се облечеме во оружјето на Светлината; и, откако ќе ја препливаме големата морска ѓир на постот, да стигнеме и до тридневното...

Но, кај нас има огромна количина на нешто што и не е поезија, а сепак е одамна ставено во некакви програми, и тоа кај луѓето созадава одбивност кон читањето на таков вид литература што претенциозно се нарекува „поезија". Знам голем број здрави луѓе кои велат дека не разбираат поезија, не ја читаат, и им се чини дека тоа е нешто глупаво или неразбирливо.

На 13.03.2016 г, Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар отслужи Вечерна богослужба во соборниот храм Свети Димитриј, Битола.
После Вечерната, според благочестивата христијанска традиција, беше отслужен Чинот на простувањето, кој историски се протега до египетските монаси, кои за време на Четириесетницата се повлекувале во пустината, претходно просејќи прошка еден од друг.

На 13.03.2016 год., во неделата на простување од Сирната седмица, кога Православната црква го започнува Великиот пост, во Соборниот храм Св. Климент Охридски во Скопје, се отслужи Вечерна богослужба на која присуствуваше Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г. г. Стефан заедно со свештениците од Скопската епархија. На крајот од богослужбата верниот народ побара меѓусебна прошка.

 Како што често велат: «Почнав за здравје, завршив за упокојување». Треба да се најде смисла. Работата, која што ја работиш, ти се допаѓа ли? Дали наоѓаш смисла во неа, дали те исполнува таа тебе со среќа и задоволство?Не  е важно толку тоа  што правиш, туку како го правиш и што тоа тебе ти дава.

Да гo хранимe нeпрeстајнo нашиoт ум сo мислитe Христoви за да бидe прoсвeтeн и вeдар. Да гo хранимe нeпрeстајнo нашeтo срцe сo љубoвта Христoва за да бидe ситo и радoснo. Да ја хранимe нeпрeстајнo нашата вoлја сo запoвeдитe Христoви и сo примeрoт Христoв, та вo сeкoја минута да прави дoбри дeла.

Како и во манастирите. Оној, вели страец Паисиј, кој го напушта манастирот, за тоа што му пречи големата врева, и оди во друг, но, таму го дразни големата тишина, потоа оди во друг, таму влагата, во некој друг, скакулците, во  еден друг има еден олук, по кој се слеваат дождовните капки и тоа го...

Веќе ќе настапи патувањето (постот) кон царството Божјо внатре во нас, нека е придружено со молитва и литургиското единство во Христа преку Неговото Тело и Крв, Кој за нас и заради нашето спасение го помина и четириесетдневниот Пост, покажувајќи ни како да благодариме и оддолееме на искушенијата, како да го земеме крстот во нашиот живот и да земеме учество во Неговите страдања и смрт,...

На 13.03.2016 година, Недела сиропусна (Прочка – Вел. Поклади), Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, служеше Света Златоустова Литургија во Соборниот храм „Пресвета Богородица“ – Гостивар, во сослужение со свештеници од Гостиварското намесништво ...

Кoга смe вoн благoдатта Бoжја, ниe смe и вoн oд сeбe и спoрeдeни сo свoјата благoдатна прирoда, ниe сe наoѓамe вo пoдoбра сoстoјба oткoлку eдeн пoрeмeтeн сo умoт вo спoрeдба сo таканарeчeн здрав чoвeк. Самo благoдатниoт чoвeк e прирoдeн чoвeк, т.e. чoвeк сo пoвисoка нeрасипана прирoда, вo кoја владee и управува благoдатта Бoжја.

Во однос на вечноста, тоа не е ништо дури и ако треба целиот живот да страдаш. Но, имаш и часови на утеха. Не гледај на сегашното, туку на тоа што ти се спрема во иднината и потруди се да му бидеш достоен. Тогаш нема ни да ги приметиш горчините.

На тој начин, на Пасха ние го прославуваме Христовото Воскресение, како нешто што се случило и што продолжува да ни се случува нам, затоа што секој од нас го добил дарот на новиот живот и силата да може да го прифати и да живее по него. Тоа е дар што коренито го менува нашиот однос кон сè во овој свет, вклучувајќи го и односот кон смртта. Тој ни дава можност радосно да тврдиме: Нема веќе смрт!

„Оваа света глава му припаѓа на новомаченикот Агатангел, којшто маченички пострада во 1727 година од следнава причина:
Кога сите Агарјани, имајќи си зол обичај, во трите дена на бајрам го потурчуваа секој христијанин што ќе го најдеа, тој не можеше да го поднесе тоа, па замина во царскиот сарај,...

Сите што вистински веруваат, соединети во Светото предание на верата, во целост и преку преемство, според Божјото устројство ја сочинуваат Црквата, која е верно хранилиште на Светото предание, или, според зборовите на светиот апостол Павле; Црква на живиот Бог, столбот и тврдината на вистината (1 Тим. 3, 15). Свети Иринеј пишува: „Не треба вистината која е лесно да се земе од Црквата,

12. март (сабота), 18:30 Вечерна;
13. март (недела, Недела сиропусна, Прочка), 07:30 Утрена,
09:00 Света литургија;

Христовото учење не подразбира буквално влечење големи дрвени крстови како Неговиот, туку подразбира мирно прифаќање на искушенијата, вели отецот и додава дека секој човек со чисто срце и искрена вера неговите зборови ќе ги сфати како повик на разумност и толеранција. Презаситени сме веќе од патриотски и националистички прикаски и крв, вели владиката. И навистина сме презаситени.

Со вера се раководат морепловците кога ја доверуваат својата судбина на малечко дрвце, па непостојаното движење на брановите го претпочитаат и пред најтврдата земјена стихија, та се предаваат себеси на неизвесите надежи и имаат толку голема вера која за нив е понадежна од секое сидро“ (Петто огласително поучение).

„На човекот му е дадена таква сила што може да го пренесе доброто или злото врз она што го опкружува. Тоа се многу специфични работи. Потребно е големо внимание. Потребно е на сѐ да гледаме како на добро и позитивно. Ниту малку не смееме да размислуваме лошо во врска со другите. Дури и брзиот поглед и воздишката влијаат на оние околу нас. И дури и најмалата лутина предизвикува штета.

Утврдете се преку мислата дека молитвата е сè. Без молитва, очекувајте потполно овенување и падови еден по друг. Ако за време на искушението со сета своја сила се држиме за молитвата, сигурно ќе го надвладееме ѓаволот и ќе приложиме уште една победа кон Сесветото име Христово.