Откако ги навел примерите на свети Јован Крстител, светиот апостол Павле и на самиот Господ, кои со молитва и пост се подготвувале за јавна служба, свети Јован продолжува: ,,Кој е од страната на телото, со тоа се бори против духот, а кој го подржува духот, го потчинува под себе своето тело. Ете, тие ( духот и телото) постојано се борат помеѓу себе, затоа ако сакаш

Дури на вториот степен, просветлување на умот, откога ќе го познаеме местото на срцето и ќе го добиеме дарот на умно-срдечната молитва, ние внатре во нас го запознаваме непресушниот извор на Божјата благодат. И бидејќи имаме вистински допир до Христос, престанува процесот на постојано губење на благодатта, исто како што кај крвоточивата жена престанало течењето на крвта. Ја добиваме онаа постојана радост и светлина.

Кога го читале Евангелието, златен дожд ги осветлил сите присутни како да се пролеал на нив, неговите капки се слевале во срцата на оние кои во тоа време се молеле на Бога и го слушале Светото Писмо. Кога се произнесувала ектенијата за огласените ,,Огласени излезете“, Свети Нифонт видел како Ангелите ги изведувале од храмот оние кои во храмот се однесувале недостојно, ги ваделе нивните души, па оистанувале само телата, мртви како трупови.

Дните на човекот се како трева; како полски цвет, така прецутува тој;
ќе дувне ли над него ветар, и веќе го нема, и местото веќе нема да се познава.

„На смирението, личното, општото, етничкото или националносто се гледа како на слабост недостојна за денешниот човек. Тоа е така бидејќи културата во која живееме го всадува чувството на гордост, самофалба, величање на сопствената праведност...зар тој фарисејски дух не владее и кај нас внатре, секој наш прилог, секое „добро дело„ направено „за Црквата„ сакаме да биде пофалено, објавено и признаено..

Отецот во текот на Литургијата произнесе празнична беседа и упати порака да внимаваме на нашиот христијански живот и постојано да бидеме будни над нашето битие и да не заборавиме дека со секој грев што го правиме го ожалостуваме Бога, го ожалостуваме нашиот ангел чувар кој постојано се наоѓа до нас, и во добро и во зло, и е наш постојан молитвеник пред престолот Божји.

Може да се каже дека сиот свет постанал бојно поле за битка едни против други, па дури и скоро ако би објавиле примирје, повторно ние што имаме (било каква) моќ уште повеќе би ги угнетувале немоќните...па уште и се чудиме зошто Бог нѐ напуштил?...

Наскоро ќе бидат 10 години откако сум редовен професор, 20 години откако докторирав и 30 години откако се вработив. Како што би рекол чичко Панта – се’ тече, се’ се менува, така и низ овие години се менуваше земјата во која се родив, името на улицата на која живеев, училиштето во кое учев, кафулињата во кои излегував и се сменија катрљон работи во она што се нарекува секојдневен живот.

Тогаш што да кажам јас? Што друго, освен плачот ми остана ?
Света старице ...помогни ни и нас во Макеоднија, помогни ни да го додржеме огнот запален... за тој во нас да изгори се што пречи...
 
Мати Салафаила... моли го Бога за нас, и на Онаа која и вети дека нема да ја напуштиш, помоли ја нас да не не напушта.

И свети Тихон Задонски многу убаво ја објаснува потребата и неделивоста на телесниот и душевниот пост: ,, Постои пост телесен , постои и пост душевен. Телесен е пост кога стомакот пости од храна и пијалоци; а душевен е постот кога душата се воздржува од лоши помисли , зборови и дела...

„Граѓани и граѓанки на Македонија, дозволете вечерва вам и на сите граѓани и граѓанки на Македонија да ви ја честитам слободна, суверена и самостојна Македонија.“На Стамена не само што му падна камен од бубрегот, му падна и камен од срцето кога го чу резултатот. А од болката беше заборавил дека денес е денот во кој требаше да гласа

Света Гора за познатиот американски фотограф Даглас Литл (Douglas Alfred Demetrios Lyttle) не беше само место на вдахновение за неговото уметничко творештво. Беше ковчег на Православието каде што се вдлабочуваше во своите духовни потраги во текот на 45 години. Неговото обраќање во Православието, крштевањето со името Димитриј, педесетте илјади фотографии

Но вие консумирате сѐ повеќе и повеќе содржини, добивате повеќе лајкови, а тоа е како маѓепсан круг. Тоа буквално го менува односот на човекот кон општеството, кон другите луѓе. Можеби дури и на бизарен начин влијае на продуктивноста. Бог знае дека социјалните мрежи влијаат на мозокот на нашите деца“, додаде Паркер.

Додека го читаме Евангелието, гледаме дека Христос зборувал на начин кој бил разбирлив, зборувал со оние кои копнееле по Неговите зборови, кои се отповикувале на Неговите зборови, без оглед на тоа што постојано Му се забележувало дека: ’не треба да биде на трпеза со овие‘, ’не треба да зборува со оние‘, ’со нив не е дозволено‘,

Старец Амфилохиј од Патмос велеше: ’Секоја вечер испитувајте се дали можеби некого сте соблазниле! Можеби сум сторил нешто во мојот живот што довело до тоа некој да ја напушти Црквата‘. Тоа е проверка која треба да ја практикуваме сите ние кои носиме расо“.

Скопската епархија на 21.11.2017 година во 08:30 часот ве поканува на осветувањето на храмот Св. Архангел Гаврил во населбата Ченто. Чинот на осветување ќе го изврши надлежниот архиереј Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан.

Вие сте Христови војници; војникот треба да размислува за тоа што му е потребно за војната, и да го пази во ред своето оружје, за да може да го употребува секогаш во борбата со непријателот. – Затоа гледајте дали сте подготвени, во каква состојба е вашето духовно оружјеː дали е изострено, исчистено и светнато. Имено, вие треба да ги иматеː мечот на послушноста, оклопот на верата, шлемот на спасителната надеж, штитот на смирението, лакот на добрите помисли

Апoстoлoт ги нарeкува свeти христијанитe вo Eфeс. Тoј нe имeнува eдeн или двајца за свeти, или eдeн дeл oд нив, туку ситe. Зарeм тoа нe e прeкраснo чудo Бoжјo, луѓeтo, нe вo пустината, туку вo градoт, и тoа вo eдeн идoлски и расипнички град, да бидат свeти? И да бидат свeти жeнeтитe луѓe кoи раѓаат дeца, кoи тргуваат и кoи рабoтат? Такви навистина билe првитe христијани.

Значи, зошто не Го примаме Христос? Поради задоволувањето на нашите страсти, кои излегува дека ни се поважни од Него. Примерот со луѓето од земјата Гадаринска ни покажува дека ним им беа поважни свињите (т.е. имотот), поради страстите среброљубие и сластољубие, отколку Христос. А овие страсти се оние што се нарекуваат погруби и преку кои демонот најнапред напаѓа.

На луѓето, одвоени од Бога со тројна преграда: природата, гревот и смртта, Господ им дал да Го поседуваат целосно и да се соединат со Него непосредно, со тоа што Он, една по една ги отстранил сите пречки: онаа на природата – преку Своето овоплотување; онаа на гревот – преку Својата смрт; онаа на смртта – преку Своето воскресение.