Вистината е она што го вкусуваме во литургиското искуство и заедничарење. Ја вкусуваме со душата и телото. Вистината е Господ Кој се прекршува а не се разделува, Кого секогаш Го јадат а никогаш не исчезнува по осветувањето на оние што се причестуваат. Кој е „Лебот Небесен, што го храни сиот свет“. Кој е единствената надеж што го спасува севкупниот човек.

“Нeма пoкoј на зeмјата за oниe кoи сакаат спасeниe”, гoвoри св. Eфрeм Сирин. Бoрбата e нeпрeстајна, билo да e надвoрeшна или внатрeшна. Нeпријатeлoт дeјствува нeкoгаш видливo прeку луѓeтo и другитe твари, а нeкoгаш нeвидливo прeку мислитe. Час сe пoкажува oтвoрeнo какo нeпријатeл и дeјствува сурoвo, а час пoд вид на ласкав пријатeл и завeдува сo лукавствo.

Таа, Родителката на Божјата Премудрост, ги потврди Божјите зборови, искажани преку мудриот Соломон: слушајте, цареви и разберете, поучете се, судии, од краиштата на земјата. Внимавајте вие што владеете со множествата и кои се фалите со бројноста на вашите народи! Господ е Оној, Кој ви ја подари власта, а силата е од Севишниот; Тој ги проучува вашите дела и ги проверува вашите намери… (Мудр. 6,1-3).

Во нас има два живота: телесен и духовен. Духот наш како да е погребен во телото. Кога ќе почне да воскреснува, оживeан со благодатта Божја, тој излегува од скриеноста под телото и дел по дел се појавува во својата духовна чистота. Кога целиот ќе излезе од оваа заробеност како од гроб, излегува во обновен живот и станува жив и делателен сам по себе.

Патека не ни посла
туку пат отвори,
во плотта наша
Животот да се обнови.

Но во Тебе Пресвета,
Он се смести,
Он на Кого Небесата престол му е,

Дошол млад човек кај духовникот со прашање:
,,Зошто ми се случуваат лоши работи во животот?“
Духовникот се замисли па му стана жал за младиот човек па му рече:
,,Дојди утре дете ,да му се помолам на Бог ноќеска за тебе.“

Излезе од печат 53-от број на „Православна светлина“. Во овој број, стандардно, како и досега, обработивме  теми од нашата православна вера и живот и се надеваме дека и овој број ќе ја збогати Воскресната радост кај сите верници кои ќе го имаат во своите раце во овие торжествени денови, кои нè очекуваат.

Радувај се, Живоносен Извору, кој вечно испушташ благодат, од кого се излеваат исцеленија, и кој ја уништуваш силата на секоја зла болест! Прогледување на слепите, божествено очистување на лепрозните! Од тебе тече секое лекарство за болестите, за сите оние што приоѓаат кон твојот храм со вера; голема и општа лекарко, бесплатна и навистина брза, Мајко на Словото Христа, Кој на светот му точи милост голема.

Навистина, добродетелен е трудот на оние што со здрави причини ја побиваат лагата што упорно се крева против вистината на Воскресението. И ти читај ги и вооружај се со тие причини. Но, при сето ова не биди мрзелив во себе да направиш што е поголемо место за влегување на силата на Воскресението Христово. Што повеќе се трудиш, толку повеќе ќе дишеш со воздухот на Воскресението, и толку побезопасни ќе станат сите ѓаволски стрели што се насочуваат против оваа вистина.

 Печатот кој одозгора го ставаме на просфората ја исповеда победата Христова: Исус Христос - Победува (ИС ХС - НИ КА). Химната која ја пееме, принесувајќи ја просфората, ја прославува победата Христова. Тоа е Победничка Песна. Песна на триумфот и длабока благодарност кон Господ на Силите, кој е “непропадливост која ја победува смртта”.

Бегањето од светот кон Христа дава прибежиште. Свет, пак, ја нарекувам љубовта кон сетилните нешта и кон телото. Оној којшто со разбирање на Вистината се отуѓил од тоа станува Христов посвоеник кој ја умножува љубовта Негова, со која ја отфрла севкупноста на овој свет и го купува „скапоцениот бисер“ – Христа.

Ако е разврската лесно предвидлива, тогаш зошто така лесно се прифаќаат и се преценуваат повеќето од овие несуштински поделби, што е во корист само на ѓаволот, и зошто се заборава дека тие што ги потхрануваат (на штета на единството на Црквата) се профилираат во негови слуги?
Или, можеби, овие поделби се јасни предзнаци...

Тогаш, зарем нема тврда ограда за вистината на Воскресението? Има! Таа ќе се пројави во процесот на чистење на душата и телото од изопачености, и воспоставување на почеток на новиот живот преку силата на Воскресението, добиена уште во светото Крштение. Таквиот човек ќе чекори во светлоста на Воскресението. За него, секој што говори против Воскресението ќе делува безумно, како што за оној што дење оди, безумно делува човекот што тврди дека е ноќ.

Затоа и ви напишав дека ќе се молам во вашите срца да остане само Невечерната светлина на Воскресението и љубовта, по тоа ќе нѐ познае овој свет дека сме Христови и дека Христос ја победи смртта и дека нема смрт. Не грижете се и оставете ги нека зборуваат дека сме безумни и примитивни. Тоа не е ново карактеризирање на христијаните. Тоа е така бидејќи ние, едноставно, не се плашиме од смртта, зашто знаеме дека жив е нашиот Бог и ние живи ќе бидеме.

Што да кажам за поука и од каде да почнам после ова евенгелско четиво (види: Лука 24, 1–35), веројатно најзначајното во целиот Нов Завет, кое ја истакнува нераскинливата врска помеѓу богопознанието и Светата Евхаристија. Воскреснатиот Христос чекори покрај своите апостоли Лука и Клеопа на патот за Емаус и, иако многупати пред ова чудесно патување чекореле заедно, тие не Го препознаваат и во Него гледаат само обичен туѓинец сè до моментот на прекршувањето на лебот.

 „Радувајте се, луѓе, и веселете се! Ангелот што седеше на гробниот камен, тој ни благовести, велејќи: Христос - Спасителот на светот - воскресна од мртвите, и со благопријатна миризба ја исполни вселената. Радувајте се, луѓе, и веселете се!“ (Хвалитна воскресна стихира на Утрена на Втор ден Велигден).

Ако ѓаволот не може од внатре да те заведе, почнува да те мачи надворешно – преку луѓето кои му се потчинети. Затоа биди подготвен за ова страдање и очекувај ги непријатностите да ти дојдат на гости. Еднаш ти се приближуваат пофалби, потоа укори, клевети и тешкотии од секаков вид. Многу е важно да сфатиш кој ја предизвикува бурата, и сето тоа мирно да го поднесеш: непријателството против одредени луѓе треба да се претвори во непријателство против лукавиот

 Токму кон ова духовно воскресение, обнова на нашите души, не повикува Црквата на великиот и радосен ден на Светлото Христово Воскресение. „Денес дојде спасение за светот, видлив и невидлив! Христос воскресна од мртвите-востанете со Него и вие; Христос е во Својата слава-издигнете се и вие; Христос стана од гробот-ослободете се од оковите на гревот!

Во Великата сабота го совршуваме Погребението на Божественото Тело и слегувањето во адот на Господа и Спасителот наш, Исус Христос, со кој го обнови родот човечки од распадливост и го преведе во живот вечен.
 Затоа, со Своето неискажливо снисходење, Христе Боже наш, смилувај се над нас. Амин.

Богородица, заедно со жените мироносици, најмногу и докрај сострадуваа под Крстот, но затоа и први ја слушнаа веста за Христовото воскресение и први Го допреа Воскреснатиот Богочовек Христос.
Поуката што може да се извлече од напишаното е дека ни е потребна смирена и љубовна постојаност во подвигот на следење на Богочовекот Христос, докрај – до „последното место“. „Последното место“ е почеток и крај на овоземниот православен духовен живот.