Суетата (славољубието, гордоста) е последната страст што треба да се преобрази пред да се премине од првиот степен на духовниот раст – очистување на срцето од страстите, на вториот – просветлувањето на умот. Само поради славољубието нашето срце останува затворено за умно-срдечната молитва, а умот непросветлен.

Ожесточената мајка го грабнала бебето и отишла самата да го удави. Го фрлила пред воденичкото тркало, но тркалото сопрело, и бебето испливало. Слугинката која го гледала сето тоа му кажала на таткото, и тој го испратил синот кај некои добри соседи. А кога умрел таткото, Тома го испратиле на воспитување во Братскиот манастир во областа Подол. Таму се описменил и примил монашки чин. Живеел во Киево-печерската лавра и во Китаевата пустина.

. Косата му паѓаше на рамена, што е вообичаено во Назарет. Неможно ми е да ти опишам се што чуствував во тој миг. Кога го погледнав, осетив како треперам, зашто во секоја негова црта откривав необјаснива убавина, а истовремено Тој, со неговиот поглед, задаваше некаков таинствен страв.

Отецот Филотеј Фарос е еден просветлен клирик, богослов и психотерапевт. Разговарајќи со него откриваш нови хоризонти, добиваш богатство од знаење, сочувство и еден вкус на живеење. Има напишано повеќе од десет книги со главна тема од животот на човекот, љубовта, смртта и најважното е дека успева со зборови од душата да ја разбуди совеста.

Минатиот милениум. 10.11.1997.

Мојот владика и духовен отец Наум Струмички, мојот игумен Климент, мојот собрат Теофил од Водочкиот манастир и јас на мојата хиротонија за јеромонах.
Сите млади, ама очигледно не голобради 😉

Кога нечистиот дух ќе излезе од човекот, минува преку безводни места, барајќи спокој и не го наоѓа; па ќе рече тогаш: 'Да се вратам во мојот дом, од каде што излегов'. И штом дојде, го наоѓа празен, изметен и уреден; тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и штом ќе влезат, таму и ќе живеат; и последната состојба на тој човек станува полоша од првата.“

Таму си кај што природата привидно умира
а, всушност, се ослободува од смртта
некои тоа го викаат повторно раѓање
некои воскресение;
Ти јаваш на беломорскиот коњ
И ни пробиваш пат, молкум
(што си имал да кажеш си кажал

       Али људи који су долазили код оца Јована, и то, као по правилу, у најтрагичнијим и преломним тренуцима свог живота, нису имали потребу да од њега чују како да поступе мудро, него како да поступе на једино исправан начин. Управо по томе што зна вољу Божју старац се и разликује од свих осталих људи, па чак и од славних мудраца, богослова-интелектуалаца,

На милоста Божја и нема граници. Тоа Вие опитно и добро би требало да го знаете по себе.
Како ќе живеете понатаму; тоа е само Ваш избор. Јас не можам ниту да благословам, ниту да забранам. Во Господа, и монаштвото е спасително и чесниот брак е за пофалба. А секој човек избира сам. Но, дека и едното и другото е носење на крст – тоа е безусловно. Така, и во најсреќниот брак крстот не може да се избегне.

Видећи како се становници града Јерусалима греше о Божји закон, наш Спаситељ Господ Христос им је рекао: „Волео сам да вас сакупим као што кокош скупља пилиће под крила, али ви не хтедосте“ (Мт. 23, 37)…
Премда се из дана у дан на делу уверавају да се на дну и најслађе грешникове чаше налази горчина и отров, људи су увек склони да мисле да им је изван Божјег закона и Божјег окриља боље.

Дубоко је уверење Православне Цркве да свака епоха има своје свеце и да нема ни једног доба без њих.

У свакој ери светитељи су доказ и демонстрација благодати Христове, љубави Очеве и заједнице Духа Светога, у месту и времену, међу нама.

 Храмот на свети Димитриј со отворени врати ги пречекуваше вечерните поклоници, кои коленичеa пред сребрениот кивот со светите мошти на Мироточецот. Во тој момент немаше повеќе од триесет до четириесет луѓе во храмот. Околу десетина жени пред кивотот му пееја молебен на светителот.

На 8.11.2023 година, кога Црквата го празнува споменот на св. вмч. Димитриј Солунски – Митровден, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, богослужеше и проповедаше на Светата Божествена Литургија во храмот „Св. вмч. Димитриј“ во Скопје.

Во црквата на Успението на Пресвета Богородица во Каламата (Грција), во предвечерието на Втората светска војна, во октомври 1940 г. забележана е необична појава на иконата на св. Димитриј. Имено, иконата како да „солзела“, односно, се појавувале водени капки кои се излевале долж нејзината површина.

  Свети Димитриј Мироточив е роден од благородни и побожни родители во градот Солун. Неговиот татко беше солунски војвода, кој потајно веруваше во Господ Исус Христос и Му служеше. Тој не се осмелуваше јавно да го исповеда пресветото име Негово, поради големото гонење на христијаните во тоа време од страна на незнабожните цареви. 

Чудесен Војводо на градот Солун, голем угоднику Христов и славен,
подвижнику, Свети Димитрие, тебе, кој на светот му точиш миро на милост, ние те почитуваме и ти пишуваме пофалба, а ти имајќи слобода пред Господа, од секоја беда избави не’, за верно да ти воскликнуваме: Радувај се, Свети Димитрие, славен Великомачениче и Чудотворче

Јас станав навистина верник, којшто се освести барем во 13-от час, дека во животот сѐ се плаќа согласно лошите или добрите дела кои ги вршиме. Гледате како дејствува Бог преку Неговите светители! Преподобниот Димитриј Басарабов не ми направи едно „вообичаено“ чудо, не ми го спаси животот на еден посебен начин, на пример, од една сообраќајка, но ми го отвори умот и ми помогна 

Пладнето во Солун наликува на пладнињата на сите големи пристанишни градови. Тоа е момент кога вревата се намалува. Есента е украсена со боите на дрвата, а ретките минувачи, ги мами мирисот од рибите во таверните. Од далеку се слушаат сирените на бродовите, кои го поздравуваат градот, заминувајќи на далечни патувања. Одвреме навреме се слуша крикот на галебот, наговестувајќи

Имао сам телефонски позив од једне добре калуђерице. Данас је четвртак (5. октобар 2023), она ме беше позвала у прошли понедељак. Ова калуђерица је у Грчкој, у једном добром манастиру. И тамо су били велики пљускови, а њу је игуманија задужила да се брине о козама и да храни манастирске животиње.

а бидеш вистински човек во овој свет, е исто како да бидеш овца помеѓу волците, бидејќи „сиот свет лежи во зло“ (Јован 5,19). Зборував и пак ќе повторам, а тоа треба да го запомните добро: овцата помеѓу волците се наоѓа во опасност од две страни. Првата е да биде потполно онеспособена и распарчена од волците. Но, за тоа Синот Божји вас не ве испраќа.