Сите по било која основа доаѓаме до некаков заклучок, ама никако да признаеме дека клучот е кај Господ. Се додека не побараме да ни го отклучи срцето ќе си останеме заклучени во гревот. п.с. Жал не фаќало, допрва ќе не фаќа жал, само барем да биде по Бога.

Aмериканец од грчко потекло, семеен човек, ја здогледал несоздадената светлина – „ несоздадената светлина“ се нарекува така,  затоа што не е создадена, т.е. без почеток е, таа е Божествена енергија, самиот Бог; највисоките  духовни подвижници живеат во неа;  таа е цел по која копнеат сите кои се подвизуваат и се смета за искуство на обожението, за учество на човекот во Божествената енергија, „…на заедничарите на Божествената природа...“.

Од устите на послушниците треба да излегува благочестие и благодат, а не оцет и горчина, кавга и раздор. Секој крут збор што ќе му го кажете во мигот на искушение, е поттикнат од лукавата змија така што душата на старецот ја полева како отров којашто се суши како цвет удрен од град. Не е во состојба ни да се помоли за себе додека не му помине болката. Кога духовните чеда пак, се послушни, тогаш, и старецот оди право, ...

Оној што наредува е одговорен, така што тој ќе дава отчет за својата наредба. Ти пак, ќе дадеш одговор за твоето непослушание. Не е послушание само да ја извршиш оваа или онаа заповед, како што ќе ти биде наредено, а интимно да противречиш. Послушание е да го потчиниш разумот, начинот на размислување на твојата душа за да се ослободиш од стариот човек.

И таму постоеа големи салони украсени со најразновидно овоштие. Но, никој не се осмелуваше да пружи рака и да допре нешто, а камоли да земе. Смирена го поставува да седне покрај неа. Сето време, додека зборува со другите деца, го држи за рака. Тој полека се смирува. Сета таа едноставност го смирува. Прв пат се кае за своите лаги. Нејзината топла насмевка и нежен допир, го охрабруваат да проговори.

Верата е важна за секој човек, со било какво занимање и професија. Но, за луѓето чија професија е особено опасна, и кои секојдневно се соочуваат со опасности по животот, верата зазема посебно место во нивните животи.

Во раната Црква епископите биле дел од народот, таа функција не била само административна, односно канцелариска, туку била пастирска. Постојано биле на терен со народот. Светиот апостол Павле вели: секому бев се за да го придибијам. Поради таа своја мисија меѓу народот го добива епитетот врховен помеѓу апостолите заедно со свети апостол Петар.Во подоцнежниот развој на црквата епископството се пасивизира со преземањето на административни обврски. И на моменти му прети опасноста од клирикализам од ..

Кога страдаш од нешто и дознаеш дека е од рак, треба да се предадеш со многу љубов на Бога, да се смириш, да се успокоиш, да ги засакаш сите луѓе и да возљубиш сè околу себе. Сиот да си со љубов и славоловење кон Бога, за да ти се освети душата, да си полн со радост, а не да велиш: „јас од оваа болест ќе умрам“.

Отец Антониј има богато искуство за лекувањето на болестите кај луѓето,  со сето свое искуство како духовен лекар и пастир, а покрај тоа и од своето искуство како доктор хирург. Па така, од богатството на тоа искуство нѐ доведува до сознание дека, болестите преку страдалничкото патешествие наметнато од нив, честопати ја зреат
човековата личност, а пристапот на нивното лекување, некогаш доаѓа директно од нашиот небесен Лекар...

На 26.07.2015 година, во осмата Недела по Педесетница, кога црквата ги празнува св. Отци, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи света архиерејска Златоустова литургија, во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ - Тетово, во сослужение со свештеници од Тетовското архиерејско намесништво. На литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

На 26.07.2015 година, во осмата Недела по Педесетница, Неделата на светите отци, и на празникот Собор на св. архангел Гаврил и преподобната Сара Египетска, во храмот „Успение на Пресвета Богородица - Каменско“ во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј,...

Нужно е да ги разбереме децата дома-домашната црква. Кога децата не се такви, какви што ние сакаме да бидат. Разбери си го малку детето, затоа што е различно, зашто син ти сака да учи едно, а ти нешто друго? Зашто ќерка ти сака да се омажи за еден, а ти сакаш некој друг и за тоа мислиш 6 години? И после се чудиш зашто детето го прави тоа што не го сакаш?

Во Четвртокот на 25 јули, околу 23:00, на часот на четириесеттиот ден од упокојувањето на старецот Јустин, тој ги утеши своите духовни чеда со чудо во внатрешноста на клетката во која тој ги помина последните три години од својот живот и каде што тој се упокои.Ќелијата на старецот беше отворена за посетители од 25 јули. На фотелјата на старецот, од која тој ги слушаше исповедите, го благословуваше и помазуваше верните, сега стои ...

Кога душата целосно и се предава на волјата Божја, тогаш Самиот Господ почнува да раководи со неа. И душата учи непосредно од Бога, додека претходно беше насочувана од учители и од Писмото. Но, ретко се случува, Учител да и биде Самиот Господ, со Својата благодат на Светиот Дух. Малкумина го знаат тоа. Само оние што живеат според волјата Божја!

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.   Во овој 34-ти број се сместени повеќе наслови од нашата православна вера и живот. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.

Повардарската епархија на 18. 07. 2015 година (сабота) по осми пат организираше бесплатно групно крштевање во водите на реката Бабуна во Велес. И оваа година имаше голем број луѓе кои доброволно пристапија на православната вера, примајќи ја Светата Тајна – Крштение. Оваа година бројот на оние кои пристапија кон Светата православна црква изнесуваше 28.

Св. Тeoфил, иакo живeeл пoвлeчeнo на Св. Гoра какo прoст мoнах,бил пoзнат вo ситe истoчни патријаршии, какo заради свoјата учeнoст, така и заради дoбрoдeтeлниoт пoдвижнички живoт. Eднаш сe случилo цариградскиoт патријарх Тeoлипт да гo пoсeти Сoлун. Вo тoа врeмe архиeпискoпскиoт трoн бил упразнeт. Сoлунскитe христијани
eднoгласнo гo замoлилe патријархoт да им гo пoстави Тeoфил за архиeпискoп. Патријархoт,...

– Погледнете во бунарот! Што гледате? Луѓето погледнале во длабокиот бунар.
– Не гледаме ништо – рекле.
После кратко време, пустиникот повторно им рекол на своите посетители:

Само што нашиот духовен живот – е тесен и неудобен пат. Тука, извинете ме, но треба кожата од себе да ја соблечете, и не само една, затоа што гревот проникнал во нашата природа, и божественото станало за нас противприродно.

Исповедта е насушна потреба за сето паднато човештво. Таа е помирување и повторно враќање на човекот при Бог. Исповедта е најтесно поврзана со покајанието, и секогаш неразделно поврзана со него. Нема правилна исповед без покајание. Ако нема покајание, нема ни исповед. Откако ќе ја почуствуваме и осознаеме нашата падната состојба и нашето отуѓување од животворниот Бог,