Не може да се замисли ништо што би го детерминирало човекот толку да остане и без најмалку слобода. Затоа делче слобода, колку и да е мало, останува во човекот и во невротична, па дури и во психотична состојба. Навистина, најдлабокото јадро на личноста не е гибнато дури ни во психоза. Се сеќавам на еден човек од околу 60 години што го донесоа кај мене поради слушни халуцинации, кои траеле веќе неколку децении. Пред мене беше руина од човек.

Таа е основа на пророците, почеток на Апостолите, потврдување на мачениците, основа на учителите.

Таа е слава на оние што се на земјата, радост на оние што се на Небесата, украс на сето создание.

Таа е почеток, извор и корен на надежта кој ни е подготвен за нас на Небесата, да се удостоиме сите да добиеме

Самиот термин – собор, или изворно – синаксис [син-аксиос = со-достојно, исто така достојно], ја доловува и суштината на празнувањето. Една кратка паралела ни нуди поопширен увид во плиромичната православно- вечноактуелна еклисиологија: имено, Црквата секогаш по славењето на некој значаен настан или личност за спасението на човекот, одлучува да слави собор на некоја личност која е тесно

 Била една пештера во карпа и имала јасли, ништо друго немало. Таму одел некој сиромав човек и ги оставал своите животни. Пресвета Богородица со Јосиф, бидејќи сите анови биле полни и немало каде да останат, завршиле во оваа пештера. Таму биле ослето и теленцето, коишто со своето дишење Го топлеле Христа!

Баравме ден
а добивме Светлина,
се прашувавме кога ќе сврши,
а здогледавме урнати меѓи.

Се накалемивме на Твоите,

Дојдете сите верни ум да подигнеме кон Небесата,
со Ангелите да ја восфалиме Онаа
Која е поширока од Небото,
умилно песни да ислушаме за славата Нејзина,
срцата да ги отвориме и во нив да го примиме Младенецот,

Смирената наша молитва од Света Гора е да се подвизуваме сите против нашето самољубие, со цел да дојди во нашите срца, во нашите семејства, во татковината ни и во светот вистинската љубов и мир Христова.

Навистина, во општожитието каде што престојував, уште во навечерието на Божик (на Бадник), е ден за строг пост. Значи, по завршувањето на богослужбата, нема трпеза за да одиме да јадеме, туку поминува гостоприемникот и ни разделува на сите мали парчиња леб, суви смокви и еден сад со мед, и секој може да земе една лажичка мед.

Оваа тајна се извршува во Црквата, зашто ние кои живееме во Црквата стануваме учесници во Божјата предвечност, во вечниот живот, во вистинскиот живот на Пресвета Троица. Се разбира, сѐ уште сме ограничени во времето, бидејќи сме телесни луѓе и уште не сме одврзани од врските на овој привремен живот. Меѓутоа, по благодат, уште од сегашниот живот имаме учество и претвкус на идниот век, на бесконечното Царство Божјо.

Дојдете сите вие што велите дека сте Христови, а сакате да владеете над луѓето, и видете Го Христос, Кој доаѓа смирено како слуга, бидејќи не дојде да господари над нас, туку да послужи за нашето спасение. Дојдете сите, кои дрско ја наметнувате својата „вистина“ и ја повредувате слободата на ближниот,

 Кондак 1
Избирајќи ја од сите родови Пречистата ангелолика Дева, и од Неа раѓајќи се по плот Христе Боже наш; благодарност Ти принесуваат Твоите слуги, Владико. Ти пак, бидејќи имаш неискажливо милосрдие од сите беди ослободи нѐ, за да Ти повикуваме:
Исусе, Сине Божји, Кој се воплоти заради нас, слава на Тебе!

Како што е напишано, некои велат дека во градот Рим за една година се случиле три напасти: реката Тибар се излеала и потопила еден дел од градот Рим, а другиот дел изгорел од пожар. Третата, пак, напаст била следнава: ќерката на императорот Август, бидејќи немажена, паднала во срамен грев и, откако се исплашила од смртна пресуда, се скрила и ја снемало. Август, пак, тагувајќи за сè ова, ги собрал сите свои болјари и народни старешини

Глас 4
Раѓањето Твое, Христе Боже наш,
светот го озари со светлината на разумот;
преку неа, служителите на ѕвездите се учеа
од ѕвездата, да Ти се поклонуваат Тебе
                    

Еднаш, си бил некој човек којшто го сметал Рождеството Христово за некаква измислица.

Тој не бил лош, дури бил и многу добар, дарежлив кон семејството, чесен во своите односи со другите луѓе.

Но тој не верувал во она што на Божик се кажувало во црквите.

А бил премногу чесен за да се преправа дека верува.

Да се биде Христијанин во вистинската смисла на зборот значи да се биде свет. Кога веќе не успеваме да се држиме до светоста, да се држиме барем до човечноста. Кога веќе не успеваме на братот да му бидеме брат, дај барем да не си бидеме волк еден на друг. До толку можеме. Немаме изговор до толку.

Кога некој го прашал Старецот за тешкотиите за комуникаците во неговата работа, тој му го дао следниот совет:
„Никогаш не мислете лошо за другите. Со своја молитва, со свое обраќање кон Христа, благотворно делуваш на ближните. Размислувајќи лошо за луѓето, негативно влијае на нив. "

   Кој ги исфрла синонимите од сите епохи насобрани и полни различни рефлексии и сеќавања на минатото, тој си го осиромашува јазикот. Осиромашениот јазик дава и сиромашна книжевност, оти книжевноста има потреба од слобода, избор, право на неограничен избор и иновации. Лошите преводи му нанесоа голема штета на македонскиот јазик, како последица на нив се

Евгенија, света Евгенија –
небото повикува, вселената се радува.
Природата светителке е во твоите раце –
од благодат врз благодат огнот не те допира,
водата нозе ти понесува, тело ти има храна нетрулежна.
Умот маченичке подигнувајќи ти го над небесата,