Израелски археолози открија остатоци од град кој се спомнува во Светото Писмо, во книгите на Исус Навин и Царства. Научниците сметаат дека го откриле филистејскиот град Секелаг, каде што Давид нашол прибежиште кога бил гонет од Цар Саул. Во прилог на ова, научниците тврдат дека во потрага по овој древен град биле разгледани 12 различни локации, но само на ова место се откриени артефакти кои им даваат основи да сметаат дека тоа е бараниот град.

Во младоста отец Јоаким боледувал од туберкулоза, која тогаш била тешко излечива. Една сабота, старците отишле на гробовите и го оставиле сам во ќелијата. Отец Јоаким ја преколнувал Пресветата Богородица да посредува, да измоли да го напушти овој живот, за повеќе да не ги мачи своите старешини. Тогаш му се јавила Пресвета Богородица. Од половината надолу била во пламен. Му кажала: Кој во мене се надева, нема да стравува ниту во овој, ниту во идниот живот“.

Твоето дете Господ го зема крај Себе... затоа што Негова волја било да ја пресели во вечното блаженство во татква невина возраст. Ние не знаеме, а на Бога е познато она што уште не сме го направиле. Он знае каква ќе била таа кога ќе пораснела – или несреќна или било што друго. Затоа ја зел крај Себе. Затоа твојата молитва не била примена и исполнета, затоа што на премудрата Промисла Божја нејзе ѝ било заповедано сега да оди одовде. Зборовите од Светото Писмо кои ги наведе: колку повеќе вашиот Отец небесен

Не плашете се да страдате, оти човекот што се плаши да страда и да се жртвува никогаш нема да му објави војна на ѓаволот и на гревот, нема никогаш да научи да љуби и никогаш нема да биде вистински љубен.

Оти, љубов примаме зависно од тоа колку сме подготвени да страдаме, а оној што силно љуби, истовремено силно страда и се жртвува за другите.

Христијанскиот живот е една борба. Првиот чекор на христијанинот е да научи да се бори. Од мигот кога христијанинот ќе посака да Го следи Христа, почнува една борба, една војна.
Апостолот Павле пишува: „Оти нашата борба не е против крвта и плотта, туку против началствата, против властите, против светските управители на темнината од овој век, против поднебесните духови на злобата“ (Ефес. 6,12).

Ајде да го надминеме тоа чувство и да се покаеме. Оваа парабола ме тера на покајание, бидејќи ја чувствувам мојата недоволност, ништожност и пад во врска со ова прашање. И некои мои пријатели, духовници, но и обични верници ми велат дека „ние исто така го чувствуваме тоа толку силно во нашите срца –дека не сме такви какви што треба да бидеме“.

Во ерусалимскиот манастир посветен на Св. Марија Магдалина, односно во самата пештера која во христијанскиот свет е поврзана со последните денови од телесното битисување на Христос на земјата, според традицијата, беше отслужено сеноќно бдение. Имено, се работи за гетсиманската пештера во која се наоѓале апостолите Петар, Јаков и Јован во мигот кога нашиот Господ, непосредно пред Своите страдања, им се обратил, велејќи им: „Бидете будни и молете се!“

Мнозинството од народот смета дека добар поп е оној кој прави милосрдни дела. Некои ќе го ублажуваат попот кој се труди во добрите дела, иако потоа ќе го споредуваат со некој друг кој не прави, или на крајот од краиштата, не ги покажува.„Работата“ на попот не е да го храни народот, ниту да им ги плаќа сметките на оние кои не можат да си ги платат.„Работата“ на попот е да служи Божествена Литургија и да го проповеда Евангелието. Останатото,

Свeта Атанасија игумeнија (12 април) прeд свoјата смрт пoбарала oд свoитe сeстри, вo тeкoт на 40 дeна пo нeјзината смрт сeкoј дeн да пoставуваат трпeза за сирoмаситe и бeднитe. Нeјзината запoвeд сeстритe ја испoлнувалe самo дeсeт дeна, па пoтoа прeстаналe. Тoгаш свeтитeлката сe јавила вo придружба на два ангeла и им рeкла на сeстритe: “Зoштo ја пoгазивтe мoјата запoвeд?

Тeшкo e, браќа, да сe спoри сo бeзбoжeн, тeшкo e да сe разгoвара сo бeзумeн, тeшкo e да сe убeдува oзлoбeн. Бeзбoжниoт, бeзумниoт и oзлoбeниoт тeшкo ќe ги убeдиш сo збoрoви.Пoпрвo ќe ги убeдиш сo дeла. “Нeка ги видат вашитe дoбри дeла, да Гo прoслават Бoга” (IПeтр. 2:12). На oниe кoи сакаат да спoрат сo вас, направeтe им дoбрo дeлo и виe ќe гo дoбиeтe спoрoт.

Ние не можеме ништо друго освен да се присилиме себеси, освен постојано да се присилуваме. Над сe, би требало да се трудиме во молитвата и непрестајно да изговараме: “Господи Исусе Христе, помилуј ме!“ Треба да ја кажуваме молитвата веднаш откога ќе се разбудиме изутрина. Потоа треба своите работи да ги вршиме со името Исусово на усните. Ако вака ја кажуваме молитвата, ќе ги одбегнеме празнословието, многузборливоста, осудувањето, гневот и роптањето и притоа секој од нас ќе тихува внатре во себе.

Да спoмeнeмe тука уштe и какo сeкoј oд oвиe најсвeти и најкoрисни луѓe вo истoријата на свeтoт гo завршил свoјoт зeмeн живoт: Пeтар - распнат наoпаку; Тoма - избoдeн сo пeт кoпја; Андрeј - распнат; Матeј вo oган изгoрeн; Јакoв Завeдeeв - oбeзглавeн; Јакoв Алфeeв - распнат; Јoван Бoгoслoв - сe упoкoил чуднo; Тадeј - распнат; Филип - распнат; Симoн Зилoт - распнат; Вартoлoмeј - распнат, па oдран и исeчeн; Матиј - камeнуван, па мртoв oбeзглавeн сo сeкира; Павлe - oбeзглавeн.

Петар и Павле, сесветлите светилници на духовното небо, првоврховните и сефални Апостоли, ги чествува денес должно и со псалми и химни ги воспева нивните сечесни личности, Црквата Христова.
И со право толку торжествено ги слави, бидејќи, како што со благопочитание говори нашиот Старец, Архимандрит Партениј, „таа (т.е. Црквата), создадена со воплотувањето на Синот и Словото Божјо и со слегувањето на Светиот Дух во светот, Кој им го подари обилното Божествено просветление на светите

Кондак 3

Христа до крај Го возљуби и откако светот го остави, во Не-рези над Скопје, кон љубовна средба со Бога побрза. Во ма-настирот на славниот исцелител Пантелејмон, исцеление за ду-шата своја пронајде, и во тајните на третото небо прозре. Името на великот Јоаникиј го понесе, и во подвигот на големите пусти-ножители рамен се покажа. Зачудени од твојот подвиг, Бога Го славиме: Алилуја!

- Зошто кога човек ќе се разболи, велат, дека Бог го посетил?
„Кога е човекот болен, тогаш и душата почнува да го бара Господа. Затоа и вразумувањето е добро, доволно е само вразумениот да благодари“.
Преп. Ефрем Сирин+

Монасите имајќи го опитот на Живиот и Вистински Христос биле и се особено чувствителни при секој обид за искривување на верата. Секако, учители на верата се Епископите и пастирите во светот. Монасите се истакнуваат како исповедници на верата, секогаш кога верата е во опасност. Господ ги повикува сите верници да ја исповедаат верата: "Секој кој ќе Ме исповеда пред луѓето, и Јас ќе го исповедам него пред Мојот Отец Небесен" (Мат. 10, 32).

Кога во нас влезе благодатта Божја, веќе нема да се занимаваме со тоа дали другите не сакаат, или дали ни се обраќаат со добрина или без неа. Чувствуваме потреба се' да сакаме. Егоизам е кога сакаме другите да ни се обраќаат со добрина. Нека не не' ожалостува спротивната појава! Да им препуштиме на другите да ни се обраќаат онака како сами чувствуваат.

Во тој миг автоматски ми дојде на ум она што треба да го кажам, но потоа ми дојде една друга мисла и си велам: дали тоа што треба да го кажам е она што Бог го сака? Бидејќи тоа „треба“ е она од придобиената импулсивност во животот, од поучувањата, проповедите, порекнувањата, забелешките. И се прашав: Боже мој, така ли сакаш да се однесувам? Да кажам: Дете, тоа што го правиш е грев! Но, потоа си реков: тоа момче ме знае уште од кога имаше три години, има ли смисла да му кажам дека тоа што го прави е добро или лошо?

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.  И во овој, 50-ти број, обработивме многу нови душеполезни теми, од кои се надеваме дека читателската публика ќе пронајде поука. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.
 
Електронска (PDF) верзија на списанието.