Сожалувајќи се на солзите на Марта и Марија, си заповедал да го тргнат каменот од гробот, Христе Боже; со Твојот повик го воскресна мртовецот, Ти Кој на светот му даваш живот, утврдувајќи ја со Себе верата во воскресението. Слава на Твојата сила, Спасителе; слава на власта Твоја, слава Ти Тебе, Кој со Својот збор си создал сѐ.

Уште колку пари? Уште колку богатство? Уште колку великолепни зданија? Уште колку бездушна приврзаност спрема задоволствата? Еве се случи земјотрес; каква полза ни донесе богатството? Нечиј труд пропадна, изсчезна имотот заедно со владеењето, домот заедно со градителот.

  - Лазаре, на што се радуваш толку? - На Исуса Христа! - одговори Лазар. - Како тоа, па ти повеќе не доаќаш во црквата, не се молиш пред иконата на Господ наш Исус Христос? - праша свештеникот. - Да - одговори момчето смеејќи се, - но сега Исус Христос секое утро доаѓа кај мене и ми вели: ДОБРО УТРО ЛАЗАРЕ, ДОЈДОВ ДА ТЕ ВИДАМ.

Толкувачите гледаат во него предобраз и своевидна духовна подготовка на тогашните сведоци за претстојното Христово воскресение. Во секој случај, своевремено Лазаровото воскресение беше доживеано како најсилен доказ за Божественоста на Господ Христос пред тогашните Јудејци и

Тие Негови зборови, пред сè, значат дека нема смрт за оние кои веруваат во Христа, зашто Христос подоцна на Марта ѝ вели: „Јас сум воскресението и животот; кој верува во Мене, и да умре, ќе живее. И секој, што живее и верува во Мене, нема да умре довека“ (11: 25-26) . Болест, која не е на смрт, е било која болест за човекот, кој верува во воскресението и вечниот живот.

Бидејќи веќе наближуваше спасителното страдање, требаше да се даде посигурно уверување во тајната на воскресението. Исус престојуваше од другата страна на Јордан, каде што најнапред ги воскресна Јаировата ќерка и синот на вдовицата. Погоден од тешка болест, умре и Неговиот пријател Лазар. Исус беше далеку, но им рече на своите ученици: „Лазар, нашиот пријател заспа"

Велик си Ти Господи Кој раце спрема нас подаваш
и заповеди кои живот источуваат
и слабоста во сила спасителна ја преобразуваат:
не судете да не бидете осудени
и само едно е потребно,

„Благодарење. Тајна што не требаше да остане толку тајна. Непроценлив дар, незаслужен. Дело Христово во кое постојано се учествува иако само еднаш се случи. Соборно сведоштво во личен подвиг подготвено. Принос пред олтарот во храмот и состојба на умот пред олтарот од своето срце. Извор на слово во сила, кое повторно и повторно го обновува светот„ („Тајната вечера„)

Храмот е најдобра и најизлечива болница, а оној кој ве советува, па макар бил тоа и српскиот патријарх или кој било владика, дека може само пет луѓе да бидат во храмот, тој или нема вера или служи некоја друга служба.
Господ Христос е најдобриот Лекар и Он ги дава најдобрите лекарства преку Светата Тајна Причест – тоа е најдобриот лек!

Крвта ваша повика кон небото
о, свети маченици Христови,
Марко епископ белата коса по патишта и блато ја остави,
тело избодено и на потсмев предадено, но јунаштвото
негово мнозина улови и демони во крајна темнина изгони,
Кирил ѓакон, од јарост утроба со заби му раскинаа

Бог се наведна од Небесата за да ги слушне молитвите со смирени зборови, а наместо тоа слуша шеги и озборувања. “
Неговите зборови ме трогнаа. Оттогаш, ако во Црквата ми дојдеше некој празен збор се сеќавав на тоа и се срамев од Божјите ангели.

Црквата земна тебе Иларионе слава ти воздава,
и сите ги просиме твоите молитви
пред Господа нашиот Спасител,
кого ти исповедниче пред вселената го прослави.
Трудот твој благодатен венец исплете
и мачеништво исповедничко

Секоја среда во 18:00 часот
ХРАМ „СВЕТИ ПРОРОК ИЛИЈА“
до Поликлиниката „Јане Сандански“
населба Стар Аеродром, општина Аеродром
Скопје

Подигнувајќи го крстот Господов на плеќите, животот подвижнички со меч го запечативте.
Евнувие славен атлете, Пајсие на мачениците подражателу, и Аверкие христодушен подвижнику, нечестието го изобличивте;

Тебе, кој благовестуваше спасение на целиот род човечки Архангелу од родот Серафимски,
Гавриле Божји гласниче, те молиме и со љубов и радост празникот твој го празнуваме, моли се за нас секогаш пред

Си бил еден цар кој тргнал да го заобиколи своето царство. Стигнал до еден манастир и влегол во црквата. Таму видел неколкумина монаси кои читаат и пеат на певницата, како што се прави на богослужбите и кај нас. Читајќи, тие стигнале до триесет и третиот псалм, до десеттиот стих, каде се вели: “Богатите осиромашеа и огладнеа, а оние кои Го бараат Господа, нема да се лишат од