Сретение Господово

Во четириесеттиот ден по Рождество Пресветата Дева Го донесе својот Божествен Син во ерусалимскиот храм за, според Законот, да Му Го посвети на Бога, а самата да се очисти (Левит. 12, 2 - 7; Исход 12, 2). Иако не беше потребно ни едното ни другото, сепак Законодавецот никако не сакаше да се огреши кон Законот којшто Самиот го беше дал преку Својот слуга, Пророкот Мојсеј. Во тоа време во храмот држеше чреда првосвештеникот Захариј, таткото на Свети Јован Предвесник. Тој Ја смести Богородица не на местото за жени, туку на она за девојки. Во таа прилика во храмот се јавија две необични личности: старецот Симеон и Ана, ќерката Фануилова. Праведниот старец го зеде на своите раце Месијата и рече: „Сега отпушти го Твојот слуга, Господи, зашто го видоа очите мои спасението Твое“. Уште рече Симеон за Младенецот Христос: „Глеј, овој лежи за подигање и паѓање на мнозина во Израилот“. Ана пак, која од младоста Му служеше на Бога во храмот во пост и молитва и самата Го позна Месијата, па Го прослави Бога и им објави на ерусалимјаните за доаѓањето на Долгоочекуваниот. А фарисеите, присутни во храмот, штом видоа и слушнаа сѐ, се разгневија на Захарија зашто ја постави Дева Марија на местото за девојки и му јавија за тоа на царот Ирод. Уверен дека тоа е Новиот Цар за когошто говореа ѕвездогледците од Исток, Ирод брзо испрати да Го убијат Исуса. Но во меѓувреме Божественото семејство веќе поодмина од градот и според упатство од ангел Господов се упати кон Мисир.

Денот Сретение меѓу христијаните се празнува уште од самиот почеток, но торжественото празнување на овој чудесен ден е особено востановено во 544 година, во времето на царот Јустинијан.

Светиот новомаченик Јордан

Родум од Трапезунт, по занимање казанџија. Отворено ја бранеше верата Христова и ја изобличуваше мухамеданската. За ова пострада од Турците во 1650 година во Галата во Цариград. Исто така пострада и монахот Гаврил, канонархот на Големата црква во Цариград во 1672 година.

    
Евангелие и поука за 15/02/2020
 

Евангелие на празник: Свето евангелие според светиот апостол Лука 2:22-40

22.     И кога се навршија деновите на нејзиното очистување, според законот на Мојсеја, Го донесоа во Ерусалим за да Го претстават пред Господа,
23.     како што е напишано во Законот Господов, дека секое машко дете, кое прво ќе ја отвори утробата, да се посвети на Господа;
24.     и да се принесе жртва, како што е речено во Законот Господов, две грлици или две гулапчиња.
25.     А во Ерусалим живееше тогаш еден човек по име Симеон; и тој човек беше праведен и благочестив; и ја очекуваше утехата Израилева; и Светиот Дух беше во него.
26.     Нему Светиот Дух му беше прорекол оти нема да види смрт, дури не Го види Христа Господов.
27.     И дојде по вдахновение во храмот. Па, кога родителите Го донесоа Младенецот Исуса за да го извршат над Него обичајот, според Законот,
28.     тој Го зеде во своите раце, Му благодари на Бога и рече:
29.     Сега го отпушташ Својот слуга со мир, Владико, според зборовите Твои;
30.     зашто очите мои го видоа спасението Твое,
31.     што си го приготвил пред лицето на сите народи:
32.     светлина за просвета на незнабошците и слава на Твојот народ, Израилот.”
33.     А Јосиф и мајка Му се чудеа на она што се зборуваше за Него.
34.     Па ги благослови Симеон и ? рече на Марија, мајката Негова: „Еве, Овој лежи за паѓање и подигање на мнозина во Израилот,
35.     А и на тебе самата меч ќе ти ја прободе душата за да се откријат мислите на многу срца.”
36.     Таму беше и пророчицата Ана, ќерката Фануилова, од Асировото колено; и беше многу остарела, а со мажот проживеала само седум години, по моминството свое.
37.     Таа беше вдовица на околу осумдесет и четири години и не се отстрануваше од храмот, служејќи Му на Бога со пост и молитва, дење и ноќе.
38.     Во тој час пристапи и таа, и почна да Го слави Господа и им прикажуваше за Него на сите, што чекаа спасение во Ерусалим.
39.     И кога извршија сe по Законот Господов, се вратија во Галилеја, во градот свој Назарет.
40.     А Младенецот растеше и крепнеше со духот, исполнувајќи се со премудрост; и благодатта Божја беше врз Него.

Апостол на празник: Послание на светиот апостол Павле до Евреите 7:7-17

7.     Не може да има никаков спор дека помалиот се благословува од поголемиот.
8.     И така, овде смртни луѓе земаат десетоци, а таму – Оној, за Кого има сведоштво, дека е жив.
9.     И, така да речам, Левиј, кој прими десетоци, и сам даде десеток преку Авраама,
10.     бидејќи уште беше во бедрата на татка си, кога го сретна Мелхиседек.
11.     Па така, ако совршенство можеше да се постигне преку левитското свештенство, бидејќи врз основа на него народот доби Закон, каква потреба има да се воздигне друг свештеник по чинот на Мелхиседека, и да се нарече по чинот на Арона?
12.     Оти, кога ќе се промени свештенството, тогаш станува потреба да се измени и законот.
13.     А Оној, за Кого се зборува ова, се вбројуваше во друго колено, од кое никој не беше пристапувал до жртвеникот;
14.     зашто е познато дека Господ наш произлезе од Јуда, а за свештенството од ова колено Мојсеј ништо не рекол.
15.     И уште појасно станува тоа, кога се воздига слично на Мелхиседека друг свештеник,
16.     кој станал таков не по силата на телесна заповед, туку по силата на вечниот живот.
17.     Оти се посведочи: „Ти си вечен свештеник по чинот на Мелхиседека.”

Поука на денот: Старец Ефрем Катунакиски
Она што прво ни го носи молитвата е радоста. Мислиш дека си царско дете. Потоа, се богатиш во солзите. Сакаш да го прегрнеш целиот свет. И она што е со душа и она што е без душа. Сите луѓе ги гледаш како ангели. Впрочем, Апостол Павле кажува кои се плодовите на Духот: љубов, радост, мир, широкоградост, благост, добродушност, вера, кротост, воздржание (Галат. 5, 2).

Старец Паисиј Светогорец

Значи, како еден радио-везист, така и ние монасите, ќе треба да се наоѓаме во чест допир со Бог и ако е можно во постојано слушање, за поголема сигурност, за да имаме секој момент неисцрпни Божествени сили. Природно, непријателот не мирува и секогаш напаѓа на разни начини. Сепак, можеме и него да го употребиме, на тој начин што ќе го направиме работник без плата, за да ни помогне во непрестајната молитва. На пример, кога ќе ни донесе лоши или хулни помисли, ја почнуваме молитвата и му велиме на тракатанецот: “Добро што ме боцна, бидејќи Го заборавив мојот Христос”. Значи, кога ќе го направиме ова, и да сакаме да го задржиме тракатанецот, нема да остане бидејќи не е глупав да работи напразно, а воедно да ѝ прави добро на нашата душа.

Saint Isaac the Syrian

An elder used to say: “It is not recommendable for us to burden the work of prayerful stillness with cares about something else. Let every deed be at the place that belongs to it, so that we do not mix the two modes of life. For, he who cares about many is a slave to many; whereas, he who has left everything and struggles to adorn his soul—he is a friend of God. Have a look and see that in the world, too, many give alms and treat their fellowmen with love, catering for their physical needs. Strugglers in the full and marvelous stillness, though, dedicated to God, there are few and are difficult to find. Who among them in the world that give alms could reach at least one of the gifts God bestows on them who practice prayerful stillness? He would also say: “If you are a layperson, then practice a struggle appropriate for the world. However, if you are a monastic, then attain your glory with deeds that befit monastics. If, though, you want to pursue both of these, you will lose them.”

The Meeting of Our Lord in the Temple

The fortieth day after His birth, the All-Holy Virgin brought her Divine Son into the Temple of Jerusalem, in accordance with the Law, to dedicate Him to God and to purify herself "Consecrate to me every first-born that opens the womb among the Israelites both of man and beast, for it belongs to me" (Exodus 13:2). "Tell the Israelites: when a woman has conceived and gives birth to a boy, she shall be unclean for seven days, with the same uncleanness as at her menstrual period. On the eighth day, the flesh of the boy's foreskin shall be circumcised, and then she shall spend thirty-three days more in becoming purified of her blood; she shall not touch anything sacred nor enter the sanctuary till the days of her purification are fulfilled. If she gives birth to a girl, for fourteen days she shall be as unclean as at her menstruation, after which she shall spend sixty-six days in becoming purified of her blood. When the days of her purification for a son or for a daughter are fulfilled, she shall bring to the priest at the entrance of the meeting tent a yearling lamb for a holocaust and a pigeon or a turtledove for a sin offering. The priest shall offer them up before the Lord to make atonement for her, and thus she will be clean again after her flow of blood. Such is the law for the woman who gives birth to a boy or a girl child" (Leviticus 12:2-7). Even though neither the one nor the other was necessary, nevertheless the Lawgiver did not, in any way, want to transgress His own Law whom He had given through Moses, His servant and prophet. At that time, the high-priest Zacharias, the father of John the Forerunner (Precursor], was on duty in the Temple ("serving as a priest before God in the order of his division"St. Luke 1:8). Zacharias placed the Virgin, not in the temple area reserved for women but rather in the area reserved for virgins. On this occasion, two unusual persons appeared in the Temple: the Elder Simeon and Anna, the daughter of Phanuel. The righteous Simeon took the Messiah in his arms and said: "Now, Master, You may let Your servant go in peace, according to Your word, for my eyes have seen Your salvation." (St. Luke 2: 29-30). Simeon also spoke the following words about the Christ-child: "" (St. Luke 2:34). Then Anna, who from her youth served God in the Temple by fasting and prayers, recognized the Messiah and glorified God and proclaimed to the inhabitants of Jerusalem about the coming of the long-awaited One. The Pharisees present in the Temple, who having seen and heard all, became angry with Zacharias because he placed the Virgin Mary in the area reserved for virgins and reported this to King Herod. Convinced that this is the new king about whom the Magi from the east spoke, Herod immediately sent his soldiers to kill Jesus. In the meantime the Holy Family had already left the city and set out for Egypt under the guidance of an angel of God. The Feast of the Meeting of our Lord in the Temple was celebrated from earliest times but the solemn celebration of this day was established in the year 544 A.D. during the reign of Emperor Justinian.

Holy Neo-Martyr Jordan

Jordan, born in Trebizond, was a coppersmith by trade. Because he openly defended his faith in Christ and unmasked the faith of Islam, Jordan suffered at the hands of the Turks in 1650 A.D. at Galata in Constantinople. The monk Gabriel, a Canonarch of the Great Church in Constantinople (St. Sophia), suffered in the same manner in the year 1672 A.D.

Друго:

Митрополит Наум - СРЕТЕНИЕ СО ТАЈНАТА ХРИСТОВА (15.02.2008)

Извор: Бигорски манастир