Свети Амвросиј, епископ Медиолански (Милански)

• Овој голем Свет отец на православната Црква беше од прочуен род; татко му беше царски намесник на Галија и Шпанија, но по вера незнабожец, а мајка му христијанка. Додека беше уште во лулка како малечок, еднаш се спушти рој пчели врз него, излејаа мед на неговата уста и одлетаа. И уште како дете ја пружаше раката и пророчки велеше: „Целивајте, бидејќи ќе бидам епископ“. По смртта на својот татко царот го постави за свој намесник на Лигурската област, во којашто главен град беше Медиолан. Кога умре епископот на тој град, падна голема расправија меѓу православните и еретиците аријанци околу изборот на новиот епископ. Според должноста Амвросиј влезе в црква заради одржување на редот. Притоа едно дете возвикна на мајчините гради: „Амвросиј - епископ!“ Сиот народ ова го прими како глас Божји и наспроти волјата на Амвросиј, него го избраа едногласно за епископ.

Тој се крсти и за една недела ги помина сите претходечки чинови и беше ракоположен за епископ. Како епископ Амвросиј ја утврди православната вера, ги потисна еретиците, ги украси црквите, ја распростре верата меѓу незнабожците, напиша многу поучни книги и послужи како пример на вистински христијанин и христијански пастир. Тој ја состави и благодарствената песна: „Тебе Бога Те фалам“. Овој славен јерарх, кого заради неговата мудрост и слаткоречивост го посетуваа и луѓе од далечни земји, беше мошне воздржлив, трудољубив и бодар.

• Спиеше малку, работеше и Му се молеше на Бога непрестајно, постеше во сите денови освен во сабота и недела. Затоа Бог му даде да види многу Божји чуда, а и самиот да чудотвори. Ги откри моштите на Светите Протасиј, Гервасиј, Назариј и Келсиј (под 14 октомври). Кроток кон малите луѓе, пред големите беше неустрашлив. Ја изобличи царицата Јустина како еретичка, тиранининот и убиецот Максим го проколна, на царот Теодосиј му забрани пристап во храмот сѐ додека не си го покаја гревот, со насилниот и самонаречен цар Евгениј не сакаше ни да се сретне. Овој богоугоден маж Бог го дарува со толку благодат, што и мртви воскреснуваше, демони од луѓето изгонуваше, болни од секаква болест исцелуваше и проѕираше во иднината. Се упокои мирно во мугрите на Воскресение во 397 година.

Преподобен Григориј Молчалник

По потекло Србин. Основач на светогорскиот манастир на Св. Николај, наречен според него Григоријат. Неговата келија се наоѓа на четврт час одење од манастирот. Во 1761 година во манастирот имаше голем пожар и притоа некои монаси ги зедоа неговите мошти и ги пренесоа во Србија. Овој Божји човек се упокои мирно во 1406 година.

Преподобен Нил Столбенски

Земјоделец, родум од Новгород. Штом се оддалечи во пустина, се хранеше со тревки и класчиња. Според глас добиен од висините се пресели на островот Столобное. Еднаш во неговата келија влегоа разбојници за да го ограбат, но одеднаш ослепеа. Си ископа гроб во близина на келијата и секој ден над него плачеше. Се упокои мирно и се пресели во Царството Христово во 1554 година. Неговите чудотворни мошти се наоѓаат на местото на неговиот подвиг.

Свето Евангелие од светиот апостол Лука (зач. 76)

Рече Господ во приказна: „Еден човек приготви голема вечера и покани мнозина; и кога беше време за вечера, го прати слугата свој да им каже на поканетите: ,Дојдете, оти сè е готово!' И почнаа сите, како договорени, да откажуваат; првиот му рече: ,Купив нива и ќе треба да одам да ја видам; те молам, извини ме!’ Вториот рече: ,Купив пет чифта волови и одам да ги пробам; те молам - извини ме!’ Третиот рече: ,Се оженив и затоа не можам да дојдам.’ Кога се врати слугата, му го кажа тоа на својот господар. Тогаш се расрди домаќинот на куќата и му рече на својот слуга: ,Отиди бргу по раскрсниците и улиците градски и доведи ги тука бедните, слабите, хромите и слепите!’ И рече слугата: ,Господаре, направив како што ми заповеда и уште има место.’ И му рече господарот на слугата: ,Излези по патиштата и оградите и убеди ги да дојдат, за да се наполни мојот дом!’ Зашто, ви велам: никој од поканетите нема да вкуси од вечерата Моја. Оти мнозина се поканети, но малкумина се избрани.“

Старец Софрониј

Најголемата казна за човекот е Бог да го предаде на неговата сопствена волја. Во нашава епоха, која Го отфрли Христа, никој не го сфаќа ова очигледно ропство. Чистата молитва претпоставува безгрижност. Таа се постигнува кога во која било работа, умот бидува слободен од мисли, така што живее само со Името Божјо и благодатта на Светиот Дух. Не дојдов да ја наложам својата волја на другиот, туку да му послужам според примерот Христов. Обидете се да дејствувате на тој начин, и ќе видите, дека благодатта Божја ќе биде со вас. Следствено, усвојте го овој став во секој миг од вашиот живот!

Saint Ambrose, Bishop of Milan

This illustrious Father of the Orthodox Church came of a powerful family; his father was Praetorian Prefect for the Provinces of Gaul and Spain, yet a pagan, while his mother was a Christian. One day, while still a child in his cradle, Ambrose was visited by a swarm of bees that brought honey to his mouth and flew away. Even in his childhood he gave his hand forth for a blessing prophetically saying:” Kiss my hand for blessing as I am going to be a Bishop.” After his father’s death, the Emperor appointed him Governor of the Province of Liguria of which Milan was the capital. On the death of the Bishop of Milan a bitter dispute began between the Orthodox and the Arian heretics over the election of the new Bishop. As the Governor of the Province, Ambrose entered the Church to restore order to the proceedings. At that moment, a child on his mother’s breasts cried out: “Ambrose for bishop!” The assembled people accepted this as the voice of the Lord and against his will, Ambrose was unanimously elected bishop. He was baptised and in one week time he was ordained all the subordinate ranks to the episcopal rank and at the end he was consecrated bishop. As Bishop, Ambrose strengthened the Orthodox faith, subdued the heretics, decorated churches, converted many unbelievers to Christianity, composed a number of works on catechesis and served as an example of a true Christian and a true shepherd of his flock. He also composed the thanksgiving hymn: “Glory to thee, O God “. This glorious hierarch, visited by people from distant lands for his counsel and wisdom, lived his life in restraint, hard work and zeal. He hardly ever slept, he was devoted to work and prayed constantly, he fasted all days in the week except for Saturday and Sunday. That is why God allowed him to witness many miracles and granted him the gift to work miracles himself. He discovered the holy relics of the Saints Protasus, Gervase, Nazarius and Celsius (14 October). Full of meekness before the common people, he was fearless before the high-ranking. He denounced the Empress Justina as a heretic, he condemned the tyrant and murderer Maximus and he forbade the Emperor Theodosius to enter the church until he repented for his sin, while he would not even meet the violent and self-declared Emperor Eugenius. This holy man was granted with such abundant grace that he could even revive the dead; he cast out demons, healed all sicknesses and could see into the future. He fell asleep in peace at the down of Easter in the year 397.

Venerable Gregory the Hesychast

Saint Gregory was born in Serbia. He was the founder of the Monastery of Saint Nicolas on Mount Athos, known today as the Monastery of Gregoriou in his honour. His cell is found on a quarter of an hour walk from the monastery. In 1761 there was a great fire at the monastery and the brethren took his holy relics to Serbia. This man of God fell asleep in peace in the year 1406.

Venerable Nilus of Stolben

Saint Nilus was a farmer, born at Novgorod. When he withdrew to the desert, he lived on wild vegetables and corn. Following the voice he heard from on high, he left for the island of Stolben. One day, a band of robbers turned up in his cell with the intention to rob him, but suddenly they lost their sight. He dug his own grave near his cell and every day he mourned over it. He fell asleep in peace and inhabited Chris’s Kingdom in the year 1554. His miracle-working relics rest at the place where he led his ascetic struggle.

 
Saint John Climacus

Some people living carelessly in the world have asked me: “We have wives and are beset with social cares, and how can we lead the solitary life?” I replied to them: “Do all the good you can; do not speak evil of anyone; do not steal from anyone; do not lie to anyone; do not be arrogant towards anyone; do not hate anyone; do not be absent from the divine services; be compassionate to the needy; do not offend anyone; do not wreck another man’s domestic happiness, and be content with what your own wives can give you. If you behave in this way, you will not be far from the Kingdom of Heaven.”

Извор: Бигорски манастир