Светата великомаченичка Недела    

Во времето на христоборните цареви Диоклецијан и Максимијан во Анадолија живееја две побожни стари души, Доротеј и Евсевија. Беа побожни христијани, богати, но и бездетни. Со непрестајна молитва испросија од Бога едно чедо, оваа Света Недела.

 Таа од детството Му се посвети себеси на Бога, воздржувајќи се од сѐ што прават разузданите деца. Кога порасна, прекрасна во телото и во душата, навалија многубројни просци, но таа сите ги одбиваше, велејќи дека е вереница на Господ Христос и дека ништо не сака, освен да умре како девојка. Еден од одбиените ги обвини Недела и нејзините родители како христијани пред царот Диоклецијан. Царот нареди и нејзините родители прво ги мачеа, а потоа ги протераа во градот Мелитина, каде што кончанието им беше во маки за Христа

. Света Недела пак, му ја испрати Диоклецијан на Максимијан да ја суди. Бидејќи ја потврди својата вера во Христа пред Максимијан, тој нареди и ја тепаа со воловски жили. Потоа царот им ја предаде на војводите, прво на Иларион, а откако тој умре на Аполониј. Овие ја мачеа ѕверски на сите можни начини, но сѐ им беше залудно.

Додека Света Недела лежеше во рани во затворот, ѝ се јави Господ Христос и ја исцели и ѝ рече: „Недело, не плаши се од маките, Мојата благодат е со тебе“. Христовата благодат навистина ја спаси оваа маченичка и од оган и од ѕверови, со што нејзините судии мислеа со сигурност да ја умртват. Многумина незнабожци, гледајќи го нејзиното чудесно спасение од толку смрти, поверуваа во Христа. Но сите беа заклани.

Света Недела му рече на Аполониј: „На ниеден начин нема да ме одвратиш од мојата вера. Ако ме фрлиш во оган, ги имам Тројцата младенци; ако ме фрлиш на ѕверовите, го имам за пример Даниил; ако ме фрлиш во морето, пример ми е Пророкот Јона; ако ме предадеш на меч, ќе се сетам на Чесниот Предвесник. За мене живот е да умрам за Христа.“ Тогаш Аполониј нареди да ја убијат со меч. Недела клекна на колена, ги подигна рацете кон небото и Му се помоли на Бога да ја помилува и да ги спаси сите што ќе го слават нејзиниот спомен, а нејзината душа да ја упокои заедно со душите на нејзините родители. Кога ја заврши молитвата Му ја предаде душата на Бога, пред да се спушти мечот врз нејзината Света глава. Чесно пострада и се пресели во Небесното Царство во 289 година, во Никомидија.

Преподобен Тома Малеин     20/07/2009

Најпрво беше војвода, прочуен по богатсвото и по храброста. Во телото беше многу крупен и им задаваше страв на своите непријатели. Но кога Го засака Христа повеќе од светот и сѐ што е во светот, остави сѐ и се повлече во пустина, се замонаши и се предаде на подвиг. Му се јави Св. пророк Илија и го одведе на гората наречена Малеа, до Света Гора. Овде тој живееше сам со Бога во деноноќна молитва. Иако се криеше од светот, не можеше да се докрие. Кога дознаа за светоста на неговиот живот, луѓето почнаа да доаѓаат кај него и да му ги носат своите болни. И Свети Тома ги лечеше од секоја болест и неволја. А кога се престави кај Бога (во 10 век), неговите мошти продолжија да им помагаат на сите коишто со вера им притекнуваа.

Преподобните маченици Епиктет и Астион

Астион, единец на неговите родители, кон верата Христова го приклони свештеникот Епиктет и го замонаши. Потоа се отселија некаде во источните краеви во скитски предели и се населија во скитскиот град Алмирид (денешен Рамзин), кај утоката на Дунав во Црното Море. Мачени и убиени со меч заради верата Христова околу 290 година. Обајцата по смртта во голема светлина им се јавија на Астионовите родители, Александар и Маркелина, кои поверуваа во Христа и се крстија од епископот Евангел, којшто и самиот потоа беше убиен за Христа. „Евангел, сличен на ангел“, како што е воспеан.

Свето Евангелие од светиот апостол Матеј (зач. 56)

Во она време, дојде Исус во татковината Своја и го поучуваше народот во синагогите нивни. И сите се чудеа и велеа „Од каде при Него ваква премудрост и сили? Не е ли Овој син на дрводелецот? Мајка Му не се ли вика Марија, и браќата Негови - Јаков и Јосија, Симон и Јуда? И сестрите Негови не се ли сите меѓу нас? Од каде, пак, сето тоа при Него?“ И се соблазнија заради Него. А Исус им рече: „Нема пророк без чест, освен во земјата негова и во домот негов.“ И не изврши таму многу чудеса заради нивното неверување.

Holy Great Martyr Kiriaki

During the reign of the adversaries of Christ, Emperor Diocletian and his son-in-law Maximian, there lived in Anatolia two pious and elderly souls, Dorotheus and Eusebia. They were devout Christians, wealthy but childless. Unceasing in prayer they obtained a child from God, this holy Dominica. From her childhood, Dominica consecrated herself to God restraining from everything that unruly children do. When she matured, beautiful in body and soul, many suitors came to ask for her hand in marriage but she refused them all saying that she betrothed herself to Christ the Lord and that she desires nothing more than to die as a virgin. One of the rejected suitors denounced Dominica and her parents to Emperor Diocletian as being Christians. The emperor ordered that Dominica's parents be tortured and after torturing them banished them to the town of Melitene where they died enduring much suffering for Christ. Diocletian, however, sent Dominica to Maximian to stand trial. As Dominica confirmed her faith in Christ before Maximian, he ordered that she be placed on the ground and flogged with oxen whips. After that, the emperor handed her over to the commanders, at first Hilarion and then, after his death, to Apollonius. Both of them tortured Dominica in a beastly manner in all possible ways but all was in vain. When St. Dominica lay in the prison cell, completely covered with wounds, Christ the Lord appeared to her, healed her and said: "Dominica, do not be afraid of torture, My grace is with you." And truly, the Grace of Christ saved this martyr both from fire and from wild beasts from which the godless judges thought that she would certainly meet death. Seeing the miraculous salvation of Dominica from so many deaths, many pagans believed in Christ. However, they were all beheaded. Dominica said to Apollonius: "In no manner can you turn me away from my Faith. If you throw me into the fire, I have an example in the Three Youths (Shadrach, Meshach and Abed-Nego); if you throw me before wild beasts, I have an example in Daniel the Prophet; if you toss me into the sea, I have an example in Jonah the Prophet; if you give me over to the sword, I will remember the honorable Forerunner (John the Baptist) ; life for me is to die for Christ." Then Apollonius ordered that Dominica be beheaded. Dominica knelt on her knees, raised her hands to heaven and prayed to God that He would have mercy and save all those who would celebrate her memory and to give rest to her soul together with the souls of her parents. Upon completing her prayer, she rendered her soul to God before the sword was lowered on her head. Dominica suffered honorably and was received into eternal joy in the year 289 A.D. in Nicomedia.

Venerable Thomas of Malea

At first, Thomas was a commander distinguished by his bravery and wealth. He was a very massive individual and instilled fear in his enemies. But when Thomas fell in love with Christ more than the world and everything in the world, he left all and withdrew into the wilderness where he was tonsured a monk and gave himself up to a life of strict asceticism. St. Elijah the Prophet appeared to him and led him to a mountain called Malea next to Athos, the Holy Mountain. There he lived alone and isolated only with God, in prayer day and night. Even though he concealed himself from the world, he could not remain hidden. Upon learning about the sanctity of his life, men began to come to him and to bring their sick. St. Thomas cured men from every infirmity and affliction. When he presented himself to the Lord in the tenth century, his relics continued to help all those who approached them with faith.

Venerable Martyrs Epitectus and Astius

Astius, the only son of his parents, was persuaded to love the Faith of Christ by Epitectus the priest who baptized him and tonsured him a monk. After that they moved from somewhere in the eastern regions of Scythia and settled in the Scythian town of Almirida (now Ramzina) on the mouth of the Danube on the Black Sea. They were tortured and beheaded for the Faith of Christ about 290 A.D. After their deaths, they both appeared in great radiance to the parents of St. Astius, Alexander and Marcellina, who were converted to Christ and who were baptized by Bishop Evangelus who himself, then was beheaded for Christ: "Evangelus, another angel" as is sung about him.

Elder Ephraim of Philotheou

When guided by prayer, the moral powers within us become stronger than all our temptations and conquer them. Frequency in prayer creates a habit of prayer, which quickly becomes second nature and which frequently brings the nous and the heart to a higher spiritual state.

ОХРИДСКИ ПРОЛОГ

Извор: Бигорски манастир