Одржувањето на физичката состојба на организмот, неговото хранење и затоплување, устројувањето на својот живот така што да не се наруши здравјето, се работи на кои човекот никогаш не треба да им придава важност, односно да им го менува местото во системот на вредностите и на прво место да го стави угодувањето на телото, бидејќи тогаш тоа ќе стане похот“.

Црковниот хор на Повардарската епархија „Св. вмч. Пантелејмон“  учествуваше на 20-от по ред интернационален хорски фестивал во Карпениси Грција. Овој фестивал, кој опфаќа повеќе категории на хорско пеење, 14 години има и  натпреварувачки карактер, па така нашиот хор во категорија православна духовна музика, во конкуренција на хорови од Романија, Израел, Кипар и Грција го освои првото место...

Старче, кога нашата молитва за ближни Му е поугодна на Бога?
-Кога ја чувствуваме молитвата. А ќе ја почувствуваме ако се ставиме себеси во положбата на ближниот. Доколку се ставиме себеси, да речеме, во положбата на некој болен или некој упокоен, тоа ќе ни помогне да се молиме со болка; болката слегува во срцето, па нашата молитва станува срдечна.

За да можеш да ја видиш болката на другите луѓе, би требало, на некаков начин, прво себеси да се доведеш во ред. И кога се молиш за себе, длабоко свесен за својата паднатост, тогаш и едно Господи помилуј, што ќе го кажеш за другите, и тоа Господи помолуј ќе има голема сила, бидејќи во себе содржи многу смирение, кое ја привлекува милоста Божја.

о.Бобан Митевски: - Ние сме де факто дел од православието, сакал тоа некој да го прифати или не. За МПЦ овој собор има важност од аспект на решенијата, за кои ние можеме да заземеме став, но добро е да се почека како ќе се изјаснат сите цркви.Од друга страна, овој собор за нас истакна на површина една вистина, која сите ја знаеја, односно се виде што е причината за неприфаќањето и нерешавањето на статусот на МПЦ.

Свети Јован живеел на границата меѓу Стариот и Новиот завет. Тој е последен старозаветен пророк, а како Христов Претеча го подготвувал Неговото доаѓање, станувајќи учесник во новото Христово Царство, зашто тој е глас што вика во пустината: Подгответе Му пат на Господа, прави направете ги во пустината патеките за нашиот Бог... (Иса. 40,3-5).

На 07.07.2016 година, денот кога Црквата го прославува раѓањето на светиот пророк Јован Крстител, Неговото Блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан чиноначалствуваше на Света Божествена Литургија во манастирот посветен на свети Јован Крстител во населбата Капиштец. Верниот народ се причести со светите Христови Тајни.

Вреди да се води една таква борба, за да би можеле и да ги почувствуваме догмите свои, догмите на Црквата, догмите Божји, зашто нема да спознаеме обични човечки нешта: ќе Го спознаеме Бога. Догмите не се одредени од мнозинството на гласови на некои собири кои се наречени Собори, туку од Духот Свет.

Свети Наум е од исклучително значење за духовниот живот кај нас, но исто така, неговата просветителска дејност, претставува универзална придобивка за сите словенски народи. Делото на неговите учители, светите браќа Кирил и Методиј го продолжил и надоградил, описменувајќи ги и христијанизирајќи ги словенските народи, со богатата издавачка дејност од манастирот на светите Архангели,...

Вечерва, нашата света Црква прославува еден од Божјите угодници, преподобниот Наум, Охридскиот Чудотворец. Преку прославувањето на Божјите угодници светата Црква има за цел да нè поучи. На светиите не треба само да им се восхитуваме и да ги почитуваме, туку, пред сè, да ги поддржуваме. Односно, да одиме по оној пат по кој оделе тие. Да водиме таков живот, каков што живееле тие.

По завршувањето на Литургијата, беше отслужен парастос за покој на душата на упокоената монахиња Доротеја, а Митрополитот Тимотеј се обрати кон присутните со пригодно слово.

Малкумина се оние што од опит ги разбрале овие Божествени зборови, и навистина ретки се оние што во полнота ги доживеале. Еден од овие ретки тајници на Божјата благодат е и преподобниот Наум, Чудотворецот од Охрид, кроткиот и тивок проповедник на Евангелието Христово, татко на словенското општежитие, образ на монасите, утеха на тажните, мудрост на неразумните, закрилник за родот наш словенски.

На 03.07.2016 година, втора Недела по Педесетница, Преп. Наум Охридски, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, богослужеше Света Златоустова литургија во манастирот  „Св. Наум Охридски“ на Попова Шапка, во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво протопрезвитер-ставрофор Мирко Станкоски, протопрезвитер Жарко Мицкоски, презвитер Марјанчо Мадевски и ѓакон Илија Деспотовски.

Имаше некој што го праша ава Пимен: како треба да се пости? Ава Пимен одговори: мислам дека може да се јаде секој ден, но по малку, да не се биде сит. – А ти, му рече ава Јосиф, кога беше млад, зар не постеше по два дена? – Точно, му одговори старецот, постев и по три дена, и по четири, и по цела недела – и старците, како силни мажи,...

Светла седмица, старецот благослови на бдението да бидам замонашен. Бев приведен пред олтарот и започна чинот. Во делот кога се спомнува новото монашко име го слушнав името Климент. На крајот од монашењето, старецот се обрати со следниве зборови:
Со голема благодарност кон Распнатиот и Воскреснатиот Господ, вечерва го извршивме потстригот на нашиот брат, монах Климент. Кај братот гледаме...

„Верувам дека Христос е Вистина, но доколку некој ме увери дека Христос не е вистина, попрво би бил со Христа, отколку со вистината“

Ф.М. Достоевски

Ете, на Закхеј му е простено среброљубието, на блудницата – телесните гревови, на разбојникот на крстот – разбојништвото и на многумина други – , многу други гревови. Зошто тогаш не би можело да се прости и одрекувањето на вистината, неверието, исмевањето на Бога Светиот Дух?

Не издржал, а да не го запраша просјакот:    Зарем навистина си толку понизен и скромен?
Не, – одговори просјакот. – Но, доколку коњаникот беше среќен човек, никогаш не би дошол да ме удри со камшикот по лице!

 Ако искуствено не ја знаеме својата теологија, секој од нас верува на поинаков начин, па немаме една иста нарав, не живееме на ист начин и затоа не чувствуваме меѓусебно единство. Кога сите имаме иста догма, во Црквата постои длабоко и внатрешно единство. Поради тоа, Црквата ги одлачувала од своето тело...

Светите Отци ни кажуваат дека како што продолжуваме да се молиме, да ги живееме Заповедите, одиме во Црква и го слушаме нашиот духовник, можеме да очекуваме да бидеме ослободени од неодлучност, вознемиреност, и двоумење. Нашата волја станува посилна. Можеме да очекуваме да бидеме достапни за другите на начини на кои поинаку не би можеле да бидеме,...