Во текот на Великиот пост се практикува една многу силна молитва од св.Ефрем Сирин позната како Великопосна молитва. Сите богослужби се завршуваат со неа, почнуваќи од Сирната недела само во среда и петок, за време на великата 40-ница од понеделник до петок,  сите седмици до празнувањето на Лазаревото воскреснување. Текот на молитвата оди вака :

 Од 20 - 23.04. 2024 год. во Скопје по деветти пат ќе се одржи Интернационалниот фестивал на класична музика Полихимниа 2024. Единствен од ваков вид во нашата земја и оригинален по својата содржина и оваа година фестивалот ќе се обиде да ги обедини најдобрите музичари и уметници од регионот и пошироко. И годинава фестивалот ќе опфати: меѓународен натпревар за сите инструменти и камерна музика, семинари и концерти.

Пофалба и поклони пред вас денес Црквата вознесува
о свети отци наши Херсонски, вие кои
ширејќи го словото Божјо маченички пострадавте,
патот кон спасение за нас го отворивте,

Кога бараш прошка, подај рака. Низ искушенијата ни треба и човечка утеха. Па така, по Божјо допуштение, таа рака утре низ постите ќе те извлече од искушението кога ќе ти биде најтешко. Лесни и богоугодни пости! Простете и помјанете!

И така, во текот на четири вечери деветте песни од Канонот повторно и повторно зборуваат за духовната историја на светот, којашто истовремено е и историја на мојата душа. Збровите од Канонот ме повикуваат на одговор, зашто тие зборуваат за минати настани и дела, чија смисла и сила се вечни, зашто секоја човечка душа –

 Ете, и ние кои лежиме на дното на најдлабоката јама на незнаењето, во темнината на страстите и смртната сенка на нашето тело,

по дрскоста своја започнуваме

да философираме за небото на земјата.

Една од причините што светоста е непостојана, и што светоста на отците и на великаните на Духот во раното христијанство често ни изгледа толку многу далечно, е што сме ја изгубиле смислата за борба. Меѓу христијаните ретко се среќава сфаќањето на Црквата како Претстража на Царството, на маж и жена коишто својата последна слабост ја предале во Божји раце,

Ќе станеш слободен тогаш кога ќе сфатиш

дека самиот си причина за сопственото ропство

и кога ќе престанеш да ги коваш синџирите што те врзуваат.

Духовниот живот секогаш бара движење кон Бога, искачување „од сила во сила“ (Псалм. 83, 9), и само на тој начин човечката душа се очистува.

Се очистува од сите пороци и страсти, кои преку гревот влегле во нашиот живот.

Без движење во нови хоризонти, невозможно е духовно да растеме и да се развиваме.

„Злобното паметење е крајна граница на гневот. Тоа е паметење на гревовите на нашите ближни против нас, отстапување од правилото, кое ни го постави Бог: простете – за да ви биде простено.

Затоа е тоа – загубување на сите претходно задобиени добродетели, отров што ја погубува душата

Од боготкаената облека се лишив, кутриот јас, откако Твојата божествена заповед ја прекршив, Господи. По совет на ѓаволот, со лисја од смоква и во кожна облека се облеков. Потоа бев осуден да јадам леб со мака; земјата беше проколната да ми дава трње и боцки. Но Ти, Кој во последно време се воплоти од Дева, повикај ме пак и во Рајот воведи ме.

Оти кој од нас може да се пофали со таква витешка посветеност?! Одразувајќи го погледот кој ги набљудува, монашкиот подвиг е речиси гранично искуство за нас. Идејата дека некој некогаш се движи по рабовите на она што духот и светот го дефинираат како можно е исклучително важна, особено за едно “стадо”, како

Кон Господа повикав во маката своја, и Он ме услиши.
2. Господи, избави ја душата моја од неправедна уста и од јазик лукав.
3. Што ќе Ти даде Тебе и што ќе Ти придаде лукавиот јазик?
4. Изострени стрели на силник, разгорени со пустински јаглен.

Таму, на нeбoтo, e вистинскoтo Христoвo царствo и вистинскиoт Христoв живoт бeз примeси на грeв и смрт. Нo љубoвта на Синoт Бoжји кoн луѓeтo нашла дeка e пoпoтрeбнo да бидe вo тeлo на Зeмјата, пoмeѓу луѓeтo. Навистина, мoрамe да му бидeмe благoдарни на апoстoл Павлe штo,

Милoстињата штo сe прави oд цeлиoт ум, гo чисти чoвeкoвиoт ум. Сo eдeн збoр внатрeшната
милoстиња гo исчистува цeлиoт чoвeк. Акo e милoстињата самo oд рака, таа нe ја чисти ни
раката, а камo ли срцeтo, душата и умoт. Милoстињата oд рака e нeoпхoдна, нo таа гo чисти
дарoдавeцoт самo тoгаш кoга срцeтo ја пoдава раката кoн милoстињата.

Нeкoи нe пристапуваат (кoн причeстувањe) сo трeпeт туку сo туркањe, притискајќи гo eдeн друг, пламтeјќи сo гнeв, викајќи, карајќи и туркајќи гo свoјoт ближeн, пoлни сo мeтeж. За тoа јас чeстoпати гoвoрeв и нeма да прeстанам да гoвoрам. Зарeм нe глeдатe каква благoсoстoјба владee на oлимпискитe игри (нeзнабoжeчкитe) кoга рeдарoт пoминува пo игралиштeтo, сo вeнeц на главата,

Но, постои огромна разлика помеѓу страдањето и тажните очи. И тоа не е најлошото. Бидејќи може да се каже, и со право, дека и болката е дел од животот. Да точно. Сепак, едно е да ја доживеам мојата тага како резултат на искушенијата и неволјите во мојот живот, а друго е да го идентификувам христијанскиот живот со тажно и мрачно лице.