Сакам нешто да кажам за мојата љубов кон св. Василиј Острошки, но и за неговата љубов кон мене. Пред една година се разболев и лекарите рекоа дека мора да ми се изврши некаква сложена операција на срцето. Моите родители не можеа, и не сакаа да веруваат дека тоа е вистина. После три лекарски прегледи во три независни болници дијагнозата беше потврдена; и на самиот ден кога беше закажана операцијата, дијагнозата беше потврдена.

Во манастирот на свети Јоаким Осоговски во Крива Паланка Неговото Високопреосвештенство митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф служеше Света Златоустова Литургија, во сослужение со Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, Високопреподобниот архимандрит Никола, игуменот Фотиј и свештенството од Кумановско-осоговската епархија.На Светата Литургија јеромонахот д-р Григориј Настески (архиерејски заменик во Кумановско-осоговската епархија) беше произведен во чин игумен.

Празнувањето на овој голем христијански, но и државен празник, продолжи утредента со света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Митрополитот Тимотеј, во сослужение на Митрополитот Агатангел, архимандритот Нектариј, свештениците Никола Христоски, Владо Недески, дарко Милев и Александар Матески, еромонахот Ефросиниј, протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски и ѓаконите Сашо Целески, Васил Ристовски и Александар Крстаноски.

Не треба да им веруваме на помислите. Треба еднаш засекогаш да се потчиниме на барањата на Црквата, без оглед колку и строги да ни изгледаат тие. А тие не се толку тешки! Што бара Црквата? Моли се, кога треба - пости; тоа треба да се исполнува. За своите заповеди Господ говори дека не се тешки.

„Сакам да ги замолам учителите: не знам, дали ќе го исполните тоа или не, но сакам да ве благословам; никогаш не ставајте единици на учениците. Затоа што секој човек е многу талантен, генијален, и ние сме должни да го препознаеме, да сфатиме во што се состои неговата талентираност и да го пројавиме тој талант“, – зборовите на Патријархот ги пренесува news.ge.

Неговите зборови за нас го имаат значението на вечен живот или вечна смрт. Ние не можеме само тукутака да ги слушаме тие зборови. Ги чувме ли еднаш, нашиот избор се состои во тоа – дали ќе Му бидеме послушни или нема да Го послушаме, и толку...“

Уметноста станува совршена само кога е искрен израз на емотивната состојба на креаторот во моментот на создавање. Кога тој станува медиум низ кој животното искуство и емоциите се преточуваат во форма која може да ја сподели со светот. А доказ за совршена уметност е кога таа  станува бесмртна. Ако една песна, филм, слика или било која форма на уметност преживеала децении,...

Ако сите ние чекаме или бараме реална, чудотворна светост, за околу нејзините нозе да си го најдеме мирот и смисолот на животот, ризикуваме да умреме во состојба на неспокојство и бесмисленост. Животот во нашево време се гради не околу столбови на светоста, туку околу живи парохии во кои средиште е Евхаристијата. Надвор од нејзините граници делува меѓусебна помош и братски односи, кои никнуваат врз темелот на заедничка вера и молитва.

Срцето ќе ти се спротивставува – некогаш со мрзеливост и окаменета бесчувствителност кон она, кое го читаш, некогаш со сомнеж и неверие, со некаков внатрешен оган и теснота, некогаш со расеаност и отклонување кон некакви земни предмети и грижи, некогаш со напомнување на навреди од ближниот и со чувство на одмазда и омраза кон него, некогаш со

Појави со закана кон слободата, за жал, има и во нашиов простор. Ете и неодамна, со настаните во Куманово, нашата слобода беше ставена на голем испит. Но благодарение на храброста на нашите бранители, чие дело на љубов кон ближниот и одбрана на слободата вечно ќе остане врежано во меморијата на овој народ, го надминавме тоа искушение.

Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан на празникот Илинден отслужи Божествена Литургија во црквата св. Илија во населбата Јане Сандански. На Литургијата во чин протопрезвитер беше ракоположен свештеникот Бранислав Стојанчев.

Живитe души вeруваат вo силнитe чуда на прoрoкoт Илија; нив тиe чуда
ги радуваат и ги храбрат, бидeјќи тиe знаат дeка тoа e прoјава на силата Бoжја. Кoга Бoг ја прoјавува свoјата мoќ прeку мртвитe прeдмeти и стихии, какo да нe ја прoјавува низ живитe и свeти луѓe.

Мoлитвeницитe вo пустината мислат дeка чoвeкoт вo нарoдoт кoлку и да прави дoбри дeла тeшкo мoжe да ја зачува чистoтата на срцeтo и умoт упатeн кoн Бoга. Дoбрoтвoритe чoвeчки,  пак, збoруваат: чoвeкoт вo пустината e прeмнoгу зафатeн самo сo свoeтo спасeниe и нe пoмага за спасeниeтo на другитe. Двајца Eгипќани, двајца рoдeна браќа, Пајсиј...

Бог допушта искушенија и препреки во духовниот живот за луѓето да се здобијат со „искуство и сила да Го познаат, да ја познаат Неговата промисла за нив, бидејќи низ искушенијата се стекнува мудрост“.

На 31.07.2015 година, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, изврши осветување на новата камбана за манастирската црква „Св. Георгиј Победоносец“ с. Туденце – Тетовско. Камбаната е дар од г. Мирко Димовски со семејството од Детроит, САД. Камбаната е излиена во леарницата РЖ - институт од Скопје.

Знаејќи го тоа и Авва Мојсеј советува да го бараме послушанието и за него вели: “совршено откажување од својата душа докажано со потсредство на телесни дејствија и дејствија без расудување“10, какво што покажува Авва Јован Колов кога неговиот Старец го зел својот сув стап и го забил во сувиот песок, велејќи му: “секој ден полевај го ова дрво со вода додека не донесе плод“.

Според зборовите на Спасителот: „Ако некој не се роди од вода и Дух, не може да влезе во царството Божјо“ (Јован 3, 5). Во светата вода на крштението човекот се очистува од сè што е грешно и се преродува од Светиот Дух. Ако е дете, се очистува од прародителскиот грев; ако е пак возрасен, се очистува и од личните гревови. Со самото примање на крштението се станува член на Телото Христово – Црквата.

Црквата oд сeкoгаш станувала прoтив раскoшoт вo oблeкувањeтo и прeпoрачувала скрoмнoст. Пoмeѓу бeзбрoјнитe христијански свeтитeли ниeдeн нe сe спoмeнува на кoгo раскoшната oблeка му пoмoгнала да сe пoсвeти. Мнoгу гoлeми и мудри царeви, нe самo христијански туку и нeзнабoжeчки, љубeлe пoпрoстo да сe oблeкуваат.

Покрај чесниот и живототворниот Крст, ние побожно ги почитуваме и светите икони, најнапред пречесната икона на Христос Богочовекот, а потоа и иконите на Пресвета Богородица и Светите Апостоли и Угодници Божји.Зашто, по зборовите на Светите Отци, почитувањето коешто се укажува на иконата се однесува на нејзиниот Прволик, на лицето на самиот Богочовек Христос, по чијшто лик е и создаден секој човек (ср. Кол, 3,10).

Витавара, која се наоѓа на источниот брег на реката Јордан, на девет километри северно од Мртвото море, се состои од две главни археолошки зони: зоната Тел ел – Харар, позната како место од каде што на небото беше вознесен пророкот Илија, и зоната каде што се наоѓа храмот на Св. Јован Крстител, во близина на Јордан. Според христијанската традиција, во Витавара Господ Исус Христос го примил Крштението од раката на Св. Јован Претеча.