Божествена Литургија во храмот на св. Јован Крстител, н. Капиштец (09.10.2016)

Кога човек ќе се поздрави со сѐ што е во светот: кога ќе се одрече од парите и од имотот, ќе ги отфрли и ќе им ги раздели на сиромашните (Лука 14, 33) ослободувајќи се така од грижите, тогаш душата е во состојба да се предаде на самонабљудување, како слободна од сѐ што ја привлекува однадвор и ја расејува.













Eдeн oд ангeлитe рeкoл: навистина нeма штo да ставимe oсвeн eдeн лeб, сo кoјштo прeд нeкoј дeн Пeтар гo удрил прoсјакoт. Тoгаш ангeлитe брзo ставилe eдeн лeб на празната страна oд тeрeзијата и тoј eдeн лeб прeтeжнал на другата страна oд тeрeзијата сo ситe грeвoви на Пeтар. Кoга визијата завршила, Пeтар си рeкoл самиoт на сeбe: навистина oва нe e привидeниe, туку e жива вистина...





„Несвети, а свети“ е роман мозаик за човечките судбини во тој, како што вели авторот, епископот Јегоревски г. Тихон (Шевкунов), викар на патријархот Московски и на цела Русија, „прекрасен свет, каде се живее според сосема различни закони отколку во обичниот живот, свет, бесконечно светол, полн со љубов и радосни откритија, надеж и среќа, искушенија, победите и поразите, смислата на нивното значење...





























