Ѓакон во Катана Сицилиска. Царот Диоклецијан испрати во Сицилија некој војвода Пентагур за да ги уништи христијаните, зашто оние малку што ги имаше се криеја од гонителите и не се објавуваа себеси. Тогаш некој го обвини Свети Евпл дека оди со некоја книга кај некои потајни христијани и им ја чита таа книга. Книгата беше Светото Евангелие. Откако го изведоа на суд, по малку време незнабожците му ја обесија онаа книга на вратот и го одведоа во затвор. По седум дена затвор и гладување беше предаден на мачење. Кога го биеја со железни стапови, Евпл им се потсмеваше, велејќи му на судијата мачител: „Безумнику, нели гледаш дека овие маки заради Божјата помош се како пајажина за мене. Ако можеш пронајди други, потешки, зашто овие ми се како играчка.“ Најпосле Христовиот маченик го изведоа на губилиштето. Тогаш мнозина се обратија во Христовата вера, а Свети Евпл го убија со меч. Во Царството Небесно се пресели во 304 година. Неговите чудотворни мошти лежат во едно село близу Неапол, наречено Vico della Batonia.

Светата маченичка и девица Сузана и другите со неа

Ќерка на римскиот презвитер Гавиниј, а внука на папата Гај. Гај и Гавиниј беа од царски род и роднини на тогашниот цар Диоклецијан. Овој цар имаше некој посинок Максимијан Галериј, којшто сакаше да се ожени со Сузана. Но Сузана Му беше целата предадена на Господ Христос и не сакаше воопшто ни да слушне за брак, а особено не за брак со некрстен човек. Оние што ја просеа за царскиот син, големците Клавдиј и Максим, Сузана ги обрати во Христовата вера, нив и нивните цели домови. Разјарен заради ова, царот нареди та џелатите ги одведоа Клавдиј и Максим со нивните семејства во Ости, каде што ги изгореа на оган и пепелта од нив ја фрлија во морето. Сузана пак, беше убиена со меч во куќата на Гавиниј. Жената на царот, Сирена, потајна христијанка, ноќе го зеде телото на маченичката и чесно го погреба. А папата Гај ја претвори онаа куќа во којашто ја погубија Света Сузана во црква и во неа служеше служби. Наскоро по страдањето на оваа Христова невеста пострада и нејзиниот татко Гавиниј и чичко ѝ, папата Гај. Чесно пострадаа за Христа и примија венци на невенлива слава во 295 и 296 година.

Свети Нифонт, патријарх Цариградски

Родум од Грција. Во младоста стана монах и се подвизуваше најпрво надвор од Света Гора, а потоа на Света Гора, по разни манастири, задржувајќи се најдолго во Дионисијат. Сите светогорци необично го љубеа заради неговата ретка мудрост и извонредна кротост. Без негова волја стана епископ Солунски. Но по две години отиде по работа во Цариград и таму го избраа на испразнетиот патријаршиски престол. Султанот го протера во Едрене, каде што живееше во прогонство. Влашкиот кнез Рдаул го измоли од султанот и го постави за архиепископ Влашки. Заради еден престап на Радул, Нифонт ја напушти Влашка и отиде на Света Гора, во обителта на Дионисијат, каде што се подвизуваше до својата деведесетта година, кога се пресели во Царството Божјо, во 1460 година. Тој е составувач на разрешителната молитва што се чита на погреб.

Преподобните Василиј и Теодор Печерски

Обајцата свршија заради насилството на среброљубивиот кнез Истислав, во 1098 година. Житието на Свети Теодор е особено поучно за среброљубивите. Беше многу богат, но го раздаде богатството на сиромасите и се замонаши. Пото се премисли и зажали за богатството и беше многу искушуван од злиот дух на среброљубието, од којшто го ослободи Свети Василиј.

 Свето Евангелие од светиот апостол Марко (зач. 2)

Во она време, дојде Исус од Назарет Галилејски и се крсти од Јована во Јордан. И кога излегуваше од водата, веднаш виде како се отвораат небесата, и Духот, во вид на гулаб, како слегува над Него. И се чу глас од небесата: „Ти си Мојот возљубен Син, Кој е по Мојата волја.“ Веднаш потоа Духот Го изведе во пустиња. И беше таму, во пустињата, четириесет дни искушуван од сатаната; беше со ѕверови и ангелите Му служеја. А потоа, кога Јован беше предаден, дојде Исус во Галилеја и ја проповедаше радосната вест за царството Божјо, и велеше: „Времето се исполни и царството Божјо наближи, покајте се и верувајте во Евангелието.“

Старец Софрониј

Треба да научиме да го живееме вечниот живот на Самиот Бог. Што значи обожување на човекот? Да живееме како што живееше Господ, да ги здобиеме мислите и чувствата Христови, пред сè, од последните моменти на Неговиот овоземен живот.

Holy Martyr Euplus


Euplus was a deacon in Catania, Sicily. Emperor Diocletian dispatched Commander Pentagurus to Sicily to exterminate any Christians he found there. Pentagurus did not find a single Christian, for the few that were there, hid from the persecutor and did not reveal themselves. Then someone accused St. Euplus of taking a book to secret Christians and reading to them. This book was the Holy Gospel. They soon brought him to court, hung that book around his neck and led him to prison. After seven days of imprisonment and hunger Euplus was handed over for torture. While they were beating him with iron rods, Euplus, mockingly said to the torturing judge: "O ignorant one, do you not see that because of God's help, these tortures are for me as a cobweb? If you can, find other harsher tortures, for all of these are as toys." Finally, they led the martyr of Christ out to the scaffold. Then St. Euplus opened the Holy Gospel and read from it to the people for a long time. Many converted to the Faith of Christ. St. Euplus was beheaded in the year 304 A.D. and took up habitation in the Kingdom of Heaven. His miracle-working relics repose in a village near Naples called Vico della Batonia.


Holy Martyr Susanna the Virgin, and others with Her


Susanna was the daughter of a Roman presbyter Gavinius and the niece of Pope Gaius. Gaius and Gavinius were of royal lineage and kinsmen to the then Emperor Diocletian. Emperor Diocletian had an adopted son Maximian Galerius, whom he (Diocletian) wanted to marry Susanna. But Susanna, completely dedicated to Christ the Lord, did not want to hear at all about marriage and particularly not about marriage with an unbaptized man. Those who asked her to marry the emperor's son, the aristocrats, Claudia and Maxima, Susanna converted to the Christian Faith along with their entire household. Enraged by this, the emperor ordered that the executioners take Claudia and Maxima, with their families to Ostia where they were burned alive and their ashes thrown into the sea. However, Susanna was beheaded in the home of Gavinius. The emperor's wife Serena, secretly a Christian, removed Susanna's martyred body at night and honorably buried it, and Pope Gaius converted that house where Susanna was slain into a church and celebrated services there. Shortly following the suffering of this bride of Christ, her father Gavinius and her uncle Pope Gaius also suffered. They all suffered honorably for the Lord and received the wreath of glory in the years 295 A.D. and 296 A.D.


Saint Niphon, Patriarch of Constantinople


Niphon was born in Greece. He was tonsured a monk in his youth and, at first, lived a life of asceticism outside the Holy Mountain (Athos) and, after that, on the Holy Mountain in various monasteries, remaining the longest in Vatopedi and Dionysiou. He was loved by all the holy Agiorites as much for his rare wisdom, as well as for his unusual meekness. He became the Bishop of Thessalonica against his will. Two years later, he journeyed to Constantinople on business and there, was elected to the vacant throne of the patriarchate. He was banished by the Sultan to Edrene where he lived in exile. The Wallachian (Romanian) Prince Radul besought him from the Sultan and named Niphon as archbishop of the Wallachians. Because of Radul's transgressions, Niphon departed Wallachia and returned to Mount Athos to the community of Dionysiou where he lived a life of asceticism until his ninetieth year, when he took up habitation in the Kingdom of God in the year 1460 A.D. He composed the "Prayer of Absolution" read at the Burial Service.


Venerables Basil and Theodore of the Kievan Caves


Both Basil and Theodore died by violence at the hands of the avaricious (money-loving) Prince Istislav in the year 1098 A.D. The hagiography of St. Theodore is especially instructive for the avaricious. Theodore was very wealthy and distributed all of his wealth to the poor and was tonsured a monk. After that, he repented and grieved for his wealth and was greatly tempted by the evil spirit of avarice from which St. Basil freed him.


Elder Joseph Spilaioti

It is a fact that when a passionate person attempts to teach another passionate person, grace immediately withdraws from the one who teaches, and then he falls into the same faults and passions as the other person. For before ‘praxis’, he has not been given this duty.

Извор: Бигорски манастир