Во Името на отецот и Синот и Светиот Дух

Господ Исус Христос, Бог Словото, заради нас луѓето се воплоти и стана човек, потоа се крсти од Јована во Јордан и сакаше да ни ги отвори небесата и да ни ја отвори можността повторно да се вратиме онаму каде што човечкото достоинство припаѓаше, а тоа е во рајот со Господа. Во вечната заедница со блажениот и свет Бог. Затоа и Господ слезе на земјата за да ја проповеда својата спасителна наука.

Заради тоа Господ од Назарет премина во пределите Завилонски и Нефталимски кај што владеeла темнината на незнабожтвото, за да го потврди она што е напишано во Светото Писмо и поверуваат во Него: “Земјата Завулонова и замјата Нафталимова, по пат кон морето, отаде Јордан, е назнабожечка Галилеја. “Народот, што седеше во мрак, виде голема светлина и она оние, што седеа во место на сенка смртна, им изгреа светлина”.

Луѓето од Галилаја, и градот која подоцна ќе постане омиленото место за проповед на нашиот Господ и Спасител Исус Христос и  од каде ќе бидат повикани првите апостоли, во тоа време пребивале во непознавање на вистинскиот Бог и се заблудувале по лажните идоли. Поради тоа Господ со својата блага вест ја изли на нив светлината која води во живот вечен. Таа светлина е самиот Бог и словото Божјо, Евангелието, кое го проповедаше Богочовекот Исус Христос и кое сведочеше за Него како за Единствен Бог. Тоа слово Божјо и ден денес ни се проповеда во нашата света Православна Црква и ние треба да го слушаме и не само да го слушаме, туку и да го исполнуваме.

Сите кои им служат на своите страсти, а тоа се пред се, страста на себељубието изразена прку трите главни групи на страсти: сластољубието, среброљубието и славољубието и се заробени од нив и тие сеуште се наоѓаат во мрак и смртна сенка. Сите тие страсти стануваат наши идоли на кои им се поклонуваме и се главните пречки кои што едноставно го попречуваат нашиот однос кон Бог и го помрачуваат нашиот ум и срце за таа светлина да засветли внатре во нас за да можеме го видеме Господа и да наследиме живот вечен.

Божјите зборови се вечни и секогаш актуелни и зборовите “Покајте се зашто се приближи царството небесно” се актуелени и подеднакво важни и се однесуваат и за нас денес. Господ не вели покајте се и (веќе) го примивте царството небесно, како што некои така сакаат да мислат, туку вели: покајте се зашто се приближи царството небесно. Овде има еден акт, акција, движење, сеуште неостварена цел до крај. Не е доволно само површински формално да се покаеме, туку и да дадеме плодови на покајанието.

Повеќе