сонзорирано од Скопско Smooth
Фотографии: Елена Фиданска
Презентацијата на уметноста, особено на сликарството, е потешка од што изгледа ако на располагање го имаш само пишаниот збор.
Но и во тоа е умешноста. А бидејќи тимот на Reborn обожава предизвици, ќе се обидеме преку микс на зборови и фотографии да ти ги доближиме идеите, размислувањата и ставовите на две исклучително талентирани и млади колешки-сликарки, Ивана („#НеСум плавуша, фарбана сум”) и Ана („#НеСум drama queen”). Овие две уметници овој петок во Концепт 37 за првпат ќе имаат шанса да ја презентираат својата уметност надвор од своите атељеа.
Ивана Мојсовска е девојка која секогаш е во брзање, честопати го губи новчаникот (понекогаш и по пет пати на ден), се плаши од досада, сака нови предизвици, си ги обожава сестрите, знае да наслика и пет слики за дваесет минути ако и се погодат тие минути, а емоцијата е нејзиниот канализатор во уметноста.
Од друга страна пак Ана Апостоловска е девојката со сина коса и коси очи, која го обожава океанот и ужива во негово сликање. Често додека работи Ана заборава како е да се стои исправено, па слика во позиција на блага шпага. Заљубена е во аниме серии, слуша рандом бендови и им мјаука на мачињата во комшилук. После дипломирањето планот и е да се пресели покрај вода и да живее во хармонија со своите кактуси. А да обожава да ја буди Ивана секое сабајле.
Која е вашата приказна? Како се запознавте? Дали пред првата ваша самостојна изложба која ќе се случи овој петок во Концепт 37 имавте и некои други обиди за заеднички проект? Како изложбата го доби името „⅞“? Кажете ни нешто повеќе за неа.
Се запознавме за време на приемниот испит за факултет, а следниот ден веќе ги имавме исцртано ѕидовите во нашето атеље, кое инаку претходно беше спалната соба на Ивана. Со оглед на тоа дека по цели денови сме на факултет, поминуваме многу време заедно и делиме до некаде исти професионални искуства, многу лесно успеавме да го склопиме концептот на оваа наша прва самостојна изложба т.е. прв заеднички проект.
Идејата за изложбата се роди сосема случајно и нејзиното планирање одеше како подмачкано, без никакви проблеми. Идејата на изложбата е првично да излеземе надвор од комфорт зоната, да ја смениме сцената и да се презентираме пред публиката. Ја нарековме „7/8“, бидејќи го бележи датумот кој на нас две ни е од огромно значење. На изложбата ќе бидат поставени екпресивни апстракции и портрети, слики на кои работиме цела година.
При крај сте со додипломските студии на Факултетот за ликовни уметности во Скопје. Дали имате некои планови за после студиите? Кажете ни нешто повеќе за минатогодишната групна изложба организирана во рамки на факултетот. Дали можеби и оваа година ќе има нешто слично?
Размислуваме да запишеме магистерски студии надвор од границите на Македонија, да го збогатиме нашето професионално портфолио, па ако успееме би сакале да живееме единствено од уметност.
Секоја година во мај, Факултетот за ликовни уметности организира годишна изложба каде учевствуваат сите студенти со своите ремек-дела и танцуваат до сабајле. Тоа значи дека и оваа година повторно ќе се одржи ваква изложба, па имате отворена покана да нè посетите повторно оваа година.
Дали има некоја личност која може да ја наречете „ментор“, која ви помогна на почетоците или пак во изградбата на вашиот стил? Како тој/таа конкретно ви влијаеше?
Многу сме среќни што овие цели четири години ги поминавме со Проф. Благоја Маневски, кој несебично ги споделуваше и сè уште ги споделува неговите искуства како уметник со нас, на еден искрен и коректен начин. Денес, да бидеш искрен, реален, објективен човек кој отворено да разговара за проблемите и фрустрациите на денешницата е многу редок случај, а ние токму тоа го имавме со нашиот професор.
Кои ви се моментално омилените странски и домашни уметници?
Од странските, јасно и гласно изјавуваме дека ги обожаваме сите мангупи кои го основале апстрактниот експресионизам како правец, а од домашните би ги издвоиле Мартиновски, Касиопеја и Андов.
Од кога се занимавате со сликарство? Дали се сеќавате на моментот кога за прв пат пробавте и сфативте дека тоа е она со што сакате да го исполните животот и деновите?
Ивана: Од кога се занимавам со сликарство? Па од пред некое време, дури можам да кажам дека тој период е многу краток. Уште од мала обожавав да цртам, но никогаш не мислев дека еден ден ќе одговарам на прашања по повод мојата прва изложба.
Опседната со мода, моите цртежи можеа да се видат само во форма на некој фустан, сè до моментот кога пред едно 5 години влегов кај Милан Андов во атеље и си реков „чекај малку, застани, фрли ги иглите и фати четка во рака“. Токму тоа го направив. Прво па машко, кај Милан Андов во атеље. Можам слободно да кажам дека тој го направи пресвртот во мојот живот и пресреќна сум поради тоа.
Ана: Јас ќе звучам малку клише-сто, но интересот за цртање кај мене се појави на поприлично рана возраст. Уште од основно школо знаев дека нема да бидам сјајна во решавање на математички проблеми, ама затоа цртав феноменални портретите од Хари Потер. Не постоеше дилема каде ќе се запишам во средно школо, а уште помалку каде ќе продолжам на факултет и многу ми е мило што целосно и се посветив на уметноста, затоа што ме донесе каде што сум денес – во подготовки на мојата прва изложба.
Освен пасијата кон сликарството, што друго го исполнува вашиот ден?
Слободното време го немаме во изобилие, но тогаш кога го имаме, гледаме да го искористиме за јадење на прејакиот компир во Менада и да испиеме по една, две, три, десет пијачки во Минус Еден. А за сето тоа добро да се свари и правилно испари од нашите оргазнизми, гледаме да пешачиме буквално секој ден на реалација Педагошка – Сули Ан.
Кога би можеле да изберете да поминете еден пролетен ден на пикник со 3 уметници, од било каде и од било кој момент од историјата, кого би избрале? Што би јаделе и за што би правеле муабет?
Ќе си седнеме со Warhol, Pollock и de Kooning во Central Park, NY, па 100% ќе ни се пријаде хот-дог. Откако ќе земеме по некој хот-дог, од таму ќе се отвори темата за „Дали сенфот е боја окер или листопадна жолта?”. Нормално на крај ќе останеме гладни.
Извор: